نکیسا آذری - کارشناس ارشد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نجف آباد، ایران
فرشید فتحی - استادیار، عضو هیئت علمی، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نجف آباد، ایران

با توجه به وقوع رخدادهای لرزه ای شدید و همچنین آسیب پذیری اغلب ساختمانها، که منجر به خسارات جانی و مالی قابل توجهی میشود، سیستمهای کنترلی برای کاهش پاسخ لرزه ای سازه ها در طول دهه های گذشته مورد توجه قرار گرفته است. از بین سیستمهای کنترلی مختلف، سیستمهای کنترل انفعالی به دلیل سادگی ساختار، عدم نیاز به منبع انرژی خارجی و همچنین عدم ایجاد ناپایداری در سازه با استقبال زیادی روبرو شده است. در این میان میراگر سیال تنظیمی یا TLD ، یکی از انواع سیستمهای کنترلی انفعالی است، که عملکرد موفقی داشته است. TLD ها همچنین میتوانند بعنوان مخزن ذخیره آب ساختمان نیز مورد استفاده قرار گیرند. در چنین شرایطی تغییر ارتفاع آب در مخزن میتواند موجب کاهش راندمان این سیستم کنترلی شود. در این مقاله به منظور بهبود رفتار میراگر سیال تنظیمی TLD ، مدل پیشنهادی جدیدی ارائه شده است، که در آن میراگر سیال تنظیمی به سیستم جداساز پایه و فنر کنترلی مجهز شده و بر روی بام ساختمان نصب میگردد. هدف از ارائه این مدل کاهش ارتعاشات لرزه ای ساختمان، به ازای مقادیر مختلف ارتفاع آب مخزن TLD و بهینه سازی عملکرد آن در شرایط مختلف می باشد.با انجام تحلیلهای دینامیکی تاریخچه زمانی غیرخطی بر روی مدلهای ساختمانهای خمشی فولادی، مقادیر بهینه سختی فنر کنترلی براساس ارتفاع های مختلف آب درون مخزن تعیین و کاهش پاسخ های جابجایی، شتاب و دریفت برای سه حالت ساختمان فاقد میراگر سیال، ساختمان مجهز به میراگر سیال تنظیمی متداول و ساختمان مجهز به سیستم پیشنهادی با یکدیگر مقایسه می گردد. نتایج بدست آمده بیانگر آن است که در سیستم پیشنهادی، کاهش پاسخ های بیشینه، مقادیر قابل توجهی نسبت به دیگر ساختمانهای دارای میراگر سیال تنظیمی متداول و یا فاقد آن را دارند.

میراگر سیال تنظیمی، TLD ، میراگر سیال خود تنظیم شونده، سیستم های کنترل انفعالی، کاهش پاسخ های سازه ها