محمدمهدی صالحی - پژوهشگر دوره دکتری مدیریت دولتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، تهران
علیرضا امیرکبیری - دانشیار دانشکده مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز؛ تهران
علی آقامحمدی - دکتری مدیریت، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، تهران
غلامرضا حیدری کردزنگنه - استادیار گروه مدیریت بازرگانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران

از تعاریف ارائه شده در باب خصوصی سازی بر می آید، غایت آن دگرگونی و تحول در ابعاد مختلف نظام اقتصادی است؛ به طوری که در نهایت سبب بهره وری، رشد و افزایش کارایی در سطح اقتصادی یک کشور گردد. از سوی دیگر، با بررسی نتایج مطالعات در می یابیم که نتایج اعمال خصوصی سازی از سوی دولت ها بسیار متفاوت بوده و گاهاً نتایج منفی به دنبال داشته است. بنابراین پیشگیری از تبعات منفی خصوصی سازی مورد توجه است؛ به ویژه در مواقعی که موجب از دست رفتن سرمایه های عمومی می گردد. بدین ترتیب، اتخاذ راهکارهایی که موفقیت برنامه های خصوصی سازی را تضمین نماید دارای اهمیت است. در این میان مباحث مطرح در سیاست های کلی «اقتصاد مقاومتی»، در تدوین برنامه های اقتصادی، بر توجه به زمینه و الگوی اقتصادی بومی و علمی تأکید دارد. لذا هدف از مقاله حاضر، بررسی خصوصی سازی در راستای اقتصاد مقاومتی است. بر اساس چشم انداز اقتصاد مقاومتی ادامه حیات بنگاه اقتصادی، بر اساس چهار محور کلی «اقتصاد موازی، اقتصاد ترمیمی، اقتصاد دفاعی و «اقتصاد الگو» تضمین خواهد شد.

خصوصی سازی، اقتصاد مقاومتی، تاب آوری اقتصادی