محمد غفوری - دانشگاه فردوسی مشهد، گروه زمین شناسی
ناصر حافظی مقدس - دانشگاه صنعتی شاهرود، دانشکده علوم زمین

شهر مشهد به عنوان دومین کلان شهر مذهبی دنیا و جمعیت بالغ بر 2 میلیون نفر در دهه های اخیر از رشد و گسترش بسیار زیادی برخوردار بوده است. بطوریکه وسعت شهر از حدود 33 کیلومتر مربع در سال 1345 به حدود 170 کیلومتر مربع در سال 1370 رسیده است. گسترش شهر مشهد عمدتاً به سمت غرب و جنوب غرب بوده که آبراهه ها و مسیلهای متعددی از آنجا عبور نموده است. حاشیه مسیلها در گذشته محل تخلیه خاک و نخاله بنایی بوده است، لذا بعد از قرارگیری این زمینها در زیر پوشش شهری مشکلات عدیده ای نظیر فرو نشست زمین و افزایش خطر سیلاب ایجاد شده است. در این خصوص به سیل 1372 منطقه نجفی و فرونشست زمین در خیابان اندیشه 71 می توان اشاره نمود. در این مقاله وضعیت زهکشی طبیعی شهر مشهد و الگوی عمومی زهکشی و مهمترین مسیل های ورودی به شهر بررسی شده و مشکلات احتمالی ناشی از آنها بررسی گردیده و نهایتاً راهکارهایی در جهت کاهش مخاطرات فوق ارائه شده است.