م نوریان نجف آبادی - دانش آموخته کارشناسی ارشد بیابان زدایی، گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان
ر جعفری - دانشیار گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان
س سلطانی - استاد گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان

این مطالعه با هدف بررسی اثر خشکسالی ها بر پوشش گیاهی مناطق مرکزی استان اصفهان از سال ۱۹۷۰ تا ۲۰۱۳ انجام شده است. براساس شاخص SPI در مقیاس های ۳، ۶ و ۱۲ ماهه منتهی به ماه اخذ تصاویر ماهواره ای، سال ۱۹۹۲ به عنوان مرطوب ترین سال و ۲۰۰۰ به عنوان خشک ترین سال در بین ایستگاه های موجود در منطقه معرفی شدند. روند تغییرات پوشش گیاهی با استفاده از تصاویر ماهواره ای سری زمانی لندست شامل MSS سال های ۱۹۷۳ و ۱۹۷۶، TM سال های ۱۹۸۵، ۱۹۹۲، ۱۹۹۸ و ۲۰۰۹، ETM+ سال های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۶ و OLI مربوط به سال ۲۰۱۳، با کمک شاخص NDVI شناسایی و میزان این تغییرات محاسبه گردید. مطابق نتایج شاخص گیاهی، حداکثر میزان کاهش بین سال های ۱۹۹۲ تا ۲۰۱۳ اتفاق افتاده است و تقریبا از سال ۲۰۰۰ به بعد، پوشش تمام سال ها تا سال ۲۰۱۳ کاهش شدیدی داشته و ا ین وضعیت از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ به اوج خود رسیده است. همبستگی بالای ۹۰% شاخص گیاهی با شاخص خشکسالی نیز قابلیت بسیار بالای داده های ماهواره ای را در مطالعات خشکسالی مورد تائید قرار دادند.

؛NDVI SPI، خشکسالی