CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

رابطه بین تبخیر آب های شور و شیرین و تاثیر آن روی تبخیر آب دریاچه ارومیه

عنوان مقاله: رابطه بین تبخیر آب های شور و شیرین و تاثیر آن روی تبخیر آب دریاچه ارومیه
شناسه ملی مقاله: null
منتشر شده در شرکت سهامی آب منطقه ای آذربایجان غربی در سال 1383
مشخصات نویسندگان مقاله:

میرعلی محمدی

خلاصه مقاله:

دریاچه ارومیه وسیع ترین دریاچه داخلی کشور ایران است که مساحت سطح این دریاچه حدود نیم میلیون هکتار بوده (در سالهای مختلف متغیر بوده است) و دارای حوضه آبریز مستقلی در ناحیه شمال غرب ایران می باشد. با توجه به فقدان اندازه گیری مناسب تبخیر آب در دریاچه ها (مثل دریاچه ارومیه) برای تست نمودن یک فرمول جدید، به طور معمول یک اصلاحیه تخمینی برای فرمول تبخیر ارائه می شود که می تواند با اندازه گیری های تشتک کلاس A امریکایی (که در دسترس می باشد) میزان تبخیر سنجیده شود. در این گزارش، ادبیات موضوع تبخیر از سطح آب دریاچه ها مورد بررسی قرار گرفته و روش های برخورد با موضوع جهت بهره برداری کارشناسان و محققان دریاچه ارومیه بیان شده است. داده های مربوط به درجه حرارت و تبخیر در سالهای آبی ۱۳۶۸ تا ۱۳۸۰ در هردو اندازه گیری برای آب شیرین معمولی و آب شور دریاچه ارومیه، در ایستگاه اندازه گیری گلمانخانه، وابسته به شرکت سهامی آب منطقه ای استان آذربایجانغربی، مورد بررسی قرار گرفته و از جهت های گوناگون آنالیز و تحلیل شده اند. نمودارهای تغییرات درجه حرارت، تبخیر و همچنین تغییرات مقادیر متوسط سالیانه و ماهیانه آنها تهیه شده اند.

نتایج تحلیل داده ها نشان می دهد که نسبت تغییرات میانگین تبخیر سالیانه در آب شور دریاچه به آب شیرین معمولی از یک معادله و فرمول خاصی پیروی نمی کند. البته این موضوع حاکی از پیچیدگی برآورد دقیق میزان تبخیر در دریاچه ارومیه است، لذا بایستی اندازه گیری های دیگری نیز به داده های موجود اضافه شوند (مثل سرعت باد، رطوبت، تابش خورشید، مقدار مواد محلول و غلظت نمک درآب و غیره).

بررسی تغییرات میزان متوسط ماهیانه تبخیر نشان می دهد که روند میزان متوسط تبخیر در آب شیرین معمولی (En) و آب شور دریاچه در تشتک (Es) از معادله:   پیروی می نماید، که یک معادله خطی است.  با استفاده از این معادله می توان تنها با اندازه گیری تبخیر در آب شیرین معمولی، به میزان تبخیر در آب شور دریاچه در تشتک تبخیرسنج دست یافت. در این صورت نه تنها خطای اندازه گیری کاهش می یابد بلکه از زمان اندازه گیری نیز کاسته می شود. حتی این معادله به عنوان یک رابطه کنترل کننده نیز می تواند مورد استفاده قرار گیرد. البته این معادله با دسترسی به تعداد زیادی از داده های آماری تهیه شده از سایر ایستگاههای اندازه گیری در اطراف دریاچه ارومیه قابل بهبود است. نتایج حاصل در نهایت نشان می دهد، آب دریاچه ارومیه در حدود ۷۴/۱ درصد کمتر از آب تبخیر یافته از تشتک تبخیرسنج آب شیرین معمولی، تبخیر می یابد. در خاتمه گزارش، خلاصه ای از لیست پیشنهادات نیز ارائه شده است.



صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1391873/