مهدی اسعدی شیروان - کارشناسی ارشد، عمران-ژئوتکنیک ، موسسه آموزش عالی لقمان حکیم گلستان غیرانتفاعی-غیر دولتی

از ابتدای قرن حاضر تاکنون نگرش جامعه معماری در رابطه با نحوه تامین آسایش انسان در داخل ساختمان تغییرات بسیاری داشته است. به کارگیری وسایل مکانیکی گرمازا و سرمازا برای تنظیم دمای محیط داخل ساختمان از دهه های نخستین قرن مورد توجه معماران قرار گرفته است. در راس کارهای کشورهای فاقد انرژی فسیلی، استفاده درست و صحیح از انرژی، موردنظر می باشد و کشورها مایل شدهاند که در ساختمان های اداری به عنوان مرکز اصلی مصرف انرژی، به بهینه سازی مصرف انرژی بپردازند. ساختمان های اداری بعد از ساختمان های مسکونی بیشترین مصرف انرژی در طول شبانه روز را دارند. از طرفی در ساخت و احداث ساختمان های اداری در وضع موجود به مسئله هدررفت انرژی و مصرف بهینه آن توجه چندانی نمیشود، همچنین باید طراحی سیستم های گرمایشی و سرمایشی در این ساختمانها به گونه ای باشد که در ساعات کاری، استفاده بهینه از آنها صورت گیرد و ازطرفی در ساعات غیرکاری، نیز میزان مصرف انرژی در صورت لزوم به صفر برسد. هدررفت بالای انرژی در این ساختمان ها علاوه بر اسراف در مصرف انرژی، هزینه های گزافی را در پی خواهد داشت که از جمله آنها در فیش های برق و گاز و ... در رابطه با این ساختمانها، را میتواند در نظر گرفت که هم انرژی و هم هزینه هدر میرود. در این میان پژوهش حاضر در پی آن است تا جهت بهینه سازی مصرف انرژی در این ساختمانها، تمهیداتی را ارائه دهد تا موجبات کاهش مصرف انرژی را فراهم سازد. پژوهش حاضر که در حالت کلان، روششناسی آن تلفیقی از دو پارادایم اثبات گرایی و تفسیرگرایی است که مبتنی بر تحلیل های کمی و کیفی می-باشد. در این رویکرد تلفیقی هیچکدام از پارادایم های مطرح شده نسبت به دیگری برتری ندارند بلکه ترکیب این دو با هم به یک استراتژی سودمندی میرسد که ماهیتی چند بعدی از واقعیت به دست میدهد . در این گونه پژوهش های تلفیقی، پژوهشگر ابتدا داده-ها را تدوین کرده و یافته ها را با هم می آمیزد و با استفاده از دو رویکرد کیفی و کمی به تحلیل آنها میپردازد و در نهایت به استنباط هایی دست مییابد

بهینه سازی مصرف انرژی، ساختمان های اداری