قاسم غریبی - گروه شیلات، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات خوزستان
مهران جواهری بابلی - گروه شیلات، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز
خسرو آیین جمشید - پژوهشکده میگوی کشور

در این تحقیق اثر جایگزینی پودر جلبک اسپیرولینا Spirulina platensis  به جای جلبک کیتوسروسChaetoceros  muelleri بر رشد و بقاء میگوی سفید غربی Litopenaeus vannamei جهت تغذیه مراحل لاروی زوا و مایسیس مورد بررسی قرارگرفت.به این منظور با استفاده از ظروف ۳۰ لیتری که با ۱۰ لیتر آب دریا با شوری ppt ۳۰ و تراکم ۱۰۰ قطعه در لیتر ناپلیوس مرحله ۵ ذخیره سازی شدند، در سه  تیمار و سه تکرار شامل جلبک اسپیرولینا ،جلبک کیتوسروس و ترکیب هر دو جلبک ( ۵۰ درصد از هرکدام ) انجام گرفت، غذای لاروی به میزان ۶ میلی گرم در لیتر و آرتمیا نیز از مرحله مایسیس ۱ به میزان ۵ قطعه در میلی لیتر برای تمام تیمارها به طور یکسان انجام گرفت. میانگین دمای آب، اکسیژن محلول وpH در طول ۸ روز پرورش لاروها بترتیب ۴/۰±º۴/۳۱ سانتیگراد، ۱/۰±۶۸/۵ میلی گرم در لیتر و ۰۸/۰± ۰۳/۸ بود. نتایج نشان داد بیشترین درصد بقاء در پایان مرحله زوا (۱±۱۷/۶۳ درصد) و مایسیس (۲/۱±۳۰/۴۵ درصد) در تیمار تغذیه شده باجلبک کیتوسروس مشاهده شده و اختلاف معنی داری با دیگر تیمارها داشته است ) ۰۵/۰> (P اما شاخص های رشد لارو میگوی سفید غربی با ترکیب جلبک کیتوسروس و اسپیرولینا در پایان مرحله زوا (۱/۰±۶۴/۲ میلی متر ) بیشتر بوده است که با تیمارجلبک کیتوسروس اختلاف معنی داری نداشته است) ۰۵/۰< (P و در پایان مرحله مایسیس نیز این تیمار بیشترین رشد طولی(۰۹/۰±۴۴/۴ میلی متر) لارو را نشان داده است که با تیمار های دیگر اختلاف معنی داری داشته است . ) ۰۵/۰>.(P با توجه به نتایج بدست آمده ترکیب ریز جلبک کیتوسروس با اسپیرولینا جهت تغذیه مراحل لاروی میگوی سفید غربی Litopenaeus vannamei پیشنهاد می گردد .