فرشته جراحی - کارشناسی ارشد، ساخت و تولید، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی شاهرود
مهدی وحدتی - استادیار، ساخت و تولید، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی شاهرود
رضوان عابدینی - استادیار، ساخت و تولید، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه علم و صنعت ایران

در سالهای اخیر، فرآیند جوشکاری اولتراسونیک فلزات به عنوان یک فناوری نوین با قابلیت اتصال مواد غیرهم جنس در دمای کمتر از نقطه ذوب، با استحکام بالا و رسانش الکتریکی مناسب ، مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است . از این رو در مقاله پیش رو، تاثیر فشار استاتیکی ، زمان اجرای فرآیند و دامنه ارتعاش جوشکاری اولتراسونیک بر میزان مقاومت الکتریکی در محل اتصال میان سیم افشان مسی و ورق آلومینیوم گرید ۱۰۵۰، مورد مطالعه قرار گرفت . طراحی آزمایش بر اساس روش سطح پاسخ و طرح باکس - بنکن انجام شد. آنالیز آماری بر مبنای تحلیل واریانس صورت گرفت و مدل رگرسیون مربوطه استخراج شد. نتایج تحلیل واریانس نشان داد که عبارات موثر بر مقاومت الکتریکی اتصال به ترتیب عبارتند از: اثر مرتبه اول فشار استاتیکی ، اثر مرتبه دوم و اثر مرتبه اول زمان اجرای فرآیند. ترکیب بهینه فشار استاتیکی ، زمان اجرای فرآیند و دامنه ارتعاش به منظور دستیابی به کمینه مقاومت الکتریکی به ترتیب مساوی با ۶ بار، ۵/۱ ثانیه و ۶۶/۸۶% با مقدار مطلوبیت ۴۸/۹۴% حاصل شد. به منظور صحه گذاری نتایج حاصل از بهینه سازی ، آزمون تجربی بر اساس مقادیر بهینه متغیرهای ورودی ، انجام شد. درصد خطای ناشی از مقادیر حاصل از فرآیند بهینه سازی و آزمون صحه گذاری برابر با ۱۱/۸% محاسبه شد که دلالت بر قابلیت مدل رگرسیون برای پیش بینی مقاومت الکتریکی اتصال دارد.

مدلسازی - بهینه سازی - مقاومت الکتریکی -جوشکاری اولتراسونیک