مرتضی خیرآبادی - آموزگار مقطع ابتدایی،دانشجوی مدیریت آموزشی از موسسه آموزش عالی آمل
محمد هادیان - آموزگار مقطع ابتدایی،کارشناس علوم تربیتی از دانشگاه فرهنگیان ساری
علی اصغر پرستاران - آموزگار مقطع ابتدایی،کارشناس ارشد تکنولوژی آموزشی از دانشگاه آزاد اسلامی نکا
مریم پرستاران - آموزگار مقطع ابتدایی، کارشناس ارشد علوم تربیتی از دانشگاه ازاد اسلامی ساری
زینب درویش نوری - آموزگار مقطع ابتدایی، کارشناس ارشد علوم تربیتی از دانشگاه ازاد اسلامی نکا

تربیت همیشه جز جدایی ناپذیر آموزش می باشد و حتی از آموزش نیز مهم تر و مقدم تر به شمار می رود.تاریخ ثابت کرده است که تعلیم بدون تربیت می تواند خسارت های جبران ناپذیری را رقم بزند یا بیان دیگر جنایت هایی که بشر در طول تاریخ انجام داده است بر اثر فقدان تربیت و انسان دوستی بوده و نشان می دهد که پرورش و تربیت همانند چراغی هستند که مسیر را برای طی کردن مشخص می کنند. با توجه به اهمیت مدرسه بر شخصیت و رفتار دانش آموزان در کنار سایر مسایل نظیر:خانواده،دوستان،رسانه ها و... همیشه بر بعد تربیتی آن تاکید شده است.با توجه به اینکه آموزش برای مدتی به شیوه مجازی صورت می گرفته لذا به خوبی جای خالی تربیت بهخوبی حس شده است. در نگارش این مقاله سعی شده است تا به بررسی این حلقه مفقوده در آموزش مجازی پرداخته شود،امید است که مطالب و راهکارهای موثر و مفیدی ارایه گردد.

تربیت،آموزش مجازی، مدرسه، معلم