منصور سارانی - مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی سیستان
مصطفی اویسی - پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران.

عملکرد مناسب و کاهش جمعیت علف های هرز دو هدف عمده در مدیریت شیمیایی علف های هرز هستند. به منظور تعیین بهترین زمان سمپاشی و دز بهینه علف کش برای کنترل بروموس در گندم این بررسی به صورت طرح آزمایشی فاکتوریل و در قالب بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. فاکتور اول شامل زمان سمپاشی (قبل از پنجه دهی ، همزمان با پنجه دهی و پس از پنجه دهی ) و فاکتور دوم، دزهای مختلف علف کش آپیروس( سولفوسولفورون )بودند. با تاخیر در سمپاشی ، زیست توده بروموس افزایش یافت بطوریکه مقدار این پارامتر از ۱۹۴ گرم در مترمربع درمرحله قبل از پنجه دهی (۴۰۰(GDD به ۳۲۹ گرم در مترمربع درمرحله پس از پنجه دهی (۶۳۰(GDDافزایش یافت . جایگذاری روابط خطی پارامترهای تابع دز- ریسپانس استاندارد در برابر زمان دمایی بجای مقادیر پارامتر در طول فصل منتهی به مدل ساده ای شد که بخوبی زیست توده بروموس را در صورت اعمال دزهای مختلف در زمانهای متفاوت در طول فصل پیش بینی نمود. در مجموع، کاربرد علف کش سولفوسولفورون در مرحله پیش از پنجه دهی علاوه بر کنترل بهتر بروموس، بیشترین میزان عملکرد را نیز به همراه داشت . ضمن اینکه می توان با کاربرد مقدار ۷۵% دز کامل در مرحله مذکور به عملکردی مشابه دز کامل رسید.

بروموس، دز- ریسپانس ، زمان بهینه ، سولفوسولفورون.