سیده خدیجه جمالی - دکترای تخصصی روانشناسی
نیلوفر شریفی - دانشجوی دکتری روان شناسی بالینی

نوجوانی دوره انتقال از کودکی به بزرگسالی است و این انتقال با آسیب های جسمی و روانی، خلق وخوی پایین و طیف وسیعی از علائم عاطفی، شناختی، جسمی و رفتاری منجر می شود. این پژوهش با هدف تاثیر درمان پذیرش و تعهد وجودنگر بر اضطراب صفت- حالت و تکانشگری نوجوانان انجام شد. روش پژوهش، نیمه آزمایشی در سه مرحله پیش-آزمون، پس آزمون بود. در این مطالعه تعداد ۳۰ دختر نوجوان ۱۵ تا ۱۹ سال از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در گروه آزمایش و گروه کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) جایدهی شدند. سپس گروه آزمایش تحت ده جلسه درمان پذیرش و تعهد وجودنگر و گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکرد. هر گروه قبل، پس از مداخله با پرسشنامه های اضطراب صفت- حالت و تکانشگری ارزیابی شدند. داده ها از طریق تحلیل کواریانس چند متغیره تحلیل شدند. نتایج نشان داد در مرحله پس-آزمون، گروه های درمان پذیرش و تعهد وجودنگر نسبت به گروه کنترل در بهبود اضطراب صفت- حالت و تکانشگری تفاوت معناداری داشتند. براساس یافته ها، هر درمان پذیرش و تعهد وجودنگر گزینه های مناسبی برای بهبود اضطراب صفت- حالت و تکانشگری نوجوانان می باشند.

درمان پذیرش و تعهد وجودنگر، اضطراب صفت- حالت، تکانشگری، نوجوان