فرزانه چهل چراغی - دانشیار علوم تشریحی ، دانشکده پزشکی ،دانشگاه علوم پزشکی لرستان- مرکز تحقیقات اخلاق و حقوق پزشکی ، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

زخم های پوستی ، دیابتی و کاهش زمان بهبود آن ها یکی از جنبه های مهم پزشکی محسوب می شوند. بدنبال آسیب های فیزیکی، برش های جراحی، سوختگی و عفونت اسکار بروز می کند. هدف از این مطالعه مقایسه بیو مکانیک بافت اسکار در موش های سالم و دیابتی بود.در این تحقیق ۲۸ سر موش های صحرایی نر نژاد Albino Wistar با میانگین وزنی ۳۰۰- ۲۰۰گرم ،به دو گروه دیابتی و سالم تقسیم شدند. در روز صفر جراحی و نمونه برداری از منطقه اسکار در روز های ۷ و ۱۰ پس از جراحی انجام شد.پارامتر های بیومکانیک بافت اسکار؛ حداکثر نیروی قابل تحمل (N(F Max ، تغییر شکل (mm(Deformation ، مقاومت بافت الاستیکی در برابر تغییر شکل ناشی از بار (N/mm(Bending Stiffness و حداکثر نیروی کششی (N(Ultimate Tensile strength توسط دستگاه تنسیومتری اندازه گیر ی شد. نتایج نشان دادکه پارامترهای بیومکانیک بافت اسکار در موش های دیابتی و سالم در روز های ۷ و ۱۴ پس از جراحی متفاوت ودر Bending Stiffness این اختلاف معنا دار بود. این یافته ها می تواند منجر به ارائه ی روش های بهتر درمانی در مدل های دیابتی و سالم شود و در موارد بالینی موثرباشد.

اسکار ، موش، ویستار، زخم جراحی، فاکتورهای بیومکانیکی، استحکام کششی، دیابت ملیتوس، بافت الاستیک