مهدیه مخبر تکمه داش - دانشجوی کارشناسی ناپیوسته مهندسی حرفه ای معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، ایران
محمدرضا پودراتچی اصل - کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بین المللی جلفا، ایران
محمد یاری - کارشناسی ارشد مهندسی معماری، مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، ایران
فاطمه سیادتی - دانشجوی کارشناسی پیوسته مهندسی معماری، دانشگاه پیام نور واحد تبریز، ایران
سیامک صفری - کارشناسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد پارس آباد مغان، ایران

اولین جنبش های ساختارشکنی در آمریکا و از طریق بخش نقد ادبیات که استراتژی های جدیدی را برای تفسیر متون ادبی مطرح می کرد بوجود آمده است. نظریه پردازان و متفکران بر این باورند که ژاک دریدا (فیلسوف الجزایری تبار فرانسوی) در مقیاس گسترده در زمینه های فلسفه، معماری، هنر و موسیقی نیز تاثیرات قابل ملاحظه ای داشته است؛ این تاثیرات گسترده باعث شده است که او (دریدا) جز لاینفکی از متن تئوری های ساختارشکنی باشد و لازمه کندوکاو در هر یک از زمینه های این جنبش، «شناخت تفکر و دیدگاه» او باشد. اکنون می توان دیکانستراکشن را جزیی لاینفک از تاریخ، تیوری تجربه معماری دانست. مکتب دیکانستراکشن یکی از شاخه های مهم فلسفه پست مدرن محسوب می شود نقدی بر بینش ساختارگرایی تفکر مدرن است هدف آن گسستن از مفاهیم مطلق گذشته پیوستن به وادی های ناشناخته آینده است. معماری و لباس در بسیاری از جنبه ها به هم مرتبط هستند. اینها بر اساس ادراک بصری و روانی هستند. اهداف سودگرایانه مشابه (محافظت از هر دو مواجهه اقلیمی و روانی) و بر اساس اصول مشابه ساخت سازه های فضایی. این مقاله به تحلیل تطبیقی لباس و معماری در زمینه شکل گیری ساختارشکنی به عنوان سبک معماری قرن بیستم می پردازد. بررسی لباس و معماری دیکانستراکشن، ردیابی اصول رایج شکل دهی مورد استفاده معماران و طراحان مد را ممکن می سازد. موضوع تحقیق رابطه متقابل سبک و ترکیب بندی شکل دهی معماری ساختارشکنی و پوشاک است. تاثیر متقابل و روابط متقابل بین این دو به طور قابل توجهی در این جنبش هنری قرن بیستم آشکار شده است.

معماری دیکانستراکشن، هنر، مد، لباس، طراحی، ادراک بصری.