فائزه بخشی نژاد - کارشناسی ارشد مددکاری اجتماعی، موسسه آموزش عالی حکمت رضوی مشهد ایران

این پژوهش با هدف پیش بینی گرایش به پرخاشگری براساس هیجان خواهی و سبک های دلبستگی در نوجوانان خانواده طلاق انجام شد. پژوهش توصیفی - مقطعی و از نوع مطالعات همبستگی بود جامعه آماری پژوهش شامل کلیه نوجوانان خانواده های طلاق کلینیک مددکاری اجتماعی همراز گلستان واقع در شهر مشهد در نیمه سال ۱۴۰۱ به تعداد ۲۵۰ نفر بود، که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند فرمول حجم نمونه کوکران برابر با ۱۵۰ نفر برآورد شد. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه گرایش به پرخاشگری (اورپیناس و فرانکووسکی، ۲۰۰۱)، پرسشنامه سبک دلبستگی (هازن و شاور، ۱۹۸۷) و پرسشنامه هیجان خواهی (زاکرمن و نییب، ۱۹۸۰) استفاده شد. تحلیل داده ها با روش های آمار توصیفی (میانگین وانحراف معیار)، آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با آزمون نرمال سازی داده ها) با نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۶ انجام شد. نتایج نشان داد که بین سبک دلبستگی اجتنابی ودوسوگرا با پرخاشگری نوجوانان همبستگی مثبت و معنادار و بین سبک دلبسته ایمن با پرخاشگری نوجوانان همبستگی منفی و معناداری وجود دارد. این رابطه بین هیجان خواهی و هر یک از ابعاد آن با پرخاشگری در افراد نمونه نیز مثبت و معنادار بود. همچنین تحلیل رگرسیون به شیوه ورود همزمان نشان داد که متغیرهای پیش بینی با هم توان تبیین ۲۷ درصد از واریانس نمره پرخاشگری را در بین نوجوانان داشته اند.

پرخاشگری، هیجان خواهی، سبک های دلبستگی، طلاق، نوجوان