احسان صالحی - دانشیار گروه مهندسی شیمی ، دانشکده فنی و مهندسی ، دانشگاه اراک
محمدحسین بارانی بیرانوند - دانشجوی دکتری مهندسی شیمی ، گروه مهندسی شیمی ، دانشکده فنی و مهندسی ، دانشگاه اراک
حمیدرضا سنایی پور - دانشیار گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه اراک
آبتین عبادی عموقین - دانشیار گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه اراک

الفین های سبک مانند اتیلن و پروپیلن پایه ا صلی صنایع شیمیایی را ت شکیل می دهند. پی شرفته ترین فن آوری جدا سازی الفین / پارافین سبک ، تقطیر برودتی ا ست که این روش ب سیار هزینه بر و د شوار ا ست . روش های مختلفی برای جدا سازی اتیلن از اتان به عنوان روشهای جایگزین ارائه شده ا ست . علاوه بر تقطیر برودتی ، تقطیر ا ستخراجی ، جذب سطحی شیمیایی ، جداسازی غشایی و جذب سطحی فیزیکی از روشهای مختلفی ه ستند که برای جدا سازی الفین ها ا ستفاده شدهاند. جذب سطحی یکی از مهم ترین گزینه ها برای جداسازی اتیلن از اتان است . جداسازیهای با جاذب بر اساس جاذبهای متخلخل مانند سیلیکا، زئولیت ها۱ و غربالهای ملکولی کربن ۲ (CMSs) و چارچوب های آلی فلزی پتانسیل فوق العادهای را در جداسازی الفین های سبک و پارافین ها به نمایش گذاشته اند.چارچوب آلی -فلزی (dobdc)۲Fe توانایی زیادی در جذب اتیلن از اتان دارد. نتایج این مقاله نشان می دهد جاذب آلی -فلزی (dobdc)۲Feبه خوبی می تواند گاز اتیلن از اتان را جداسازی کند که البته برای این کار نیاز است حالت بهینه فنی - اقتصادی جداسازی اتیلن از اتان بررسی شود. استفاده از ستون جذب با فشار بالاتر از ۵ بار، طول ستون بهینه ، خوراک ورودی کمتر از kg/h۱۰۰۰ و درصد اتان پایین می تواند یک گزینه ی مناسب برای استفاده از این نوع جاذب برای جداسازی اتیلن /اتان باشد.

جداسازی اتیلن از اتان، جذب سطحی ، جاذب((dobdc۲Fe، نرم افزار Adsim