محمد ادهمی بابامیری - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم تربیتی، واحد سقز، دانشگاه آزاد اسلامی، سقز، ایران
سوران حسام قاضی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم تربیتی، واحد سقز، دانشگاه آزاد اسلامی، سقز، ایران
مسعود نجاری - دکتری روانشناسی، گروه روانشناسی، واحد مهاباد، دانشگاه آزاد اسلامی، مهاباد، ایران

پژوهش حاضر با هدف تاثیر بسته آموزشی سازگاری اجتماعی بر بهبود خودپنداره دانش آموزان پسر انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان مشغول به تحصیل پسر دوره دوم متوسطه شهر بوکان در سالتحصیلی ۱۴۰۲بودند که از طریق روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ نفر انتخاب گردید و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گواه (۱۵ نفر) قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری در این پژوهش مقیاس خودپنداره راجرز بود. دانش آموزان گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای و به مدت ۵ هفته متوالی (هر هفته ۲ جلسه) تحت آموزش برنامه سازگاری اجتماعی نجاری و همکاران (۱۳۹۷) قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده های بدست آمده با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که بعد از مداخله، اثر برنامه ی آموزش سازگاری اجتماعی بر بهبود خودپنداره دانش آموزان پسر معنادار بود. بر اساس نتایج پژوهش می توان گفت آموزش برنامه سازگاری اجتماعی بر بهبود خودپنداره دانش آموزان پسر اثربخش بود و پیشنهاد می شود که برنامه ی مذکور در دستور کار متولیان آموزش و پرورش جهت ارتقای خودپنداره دانش آموزان قرار گیرد.

برنامه آموزشی سازگاری اجتماعی، خودپنداره تحصیلی، دانش آموزان پسر