پریناز محمدپور هنگروان - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ایران
حمید حسن پور - دانشیار، گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه ایران

پایداری اکوسیستم های محصولات کشاورزی نیازمند بهبود مستمر مدیریت آب، مواد مغذی و خاک می باشد. کم محلول دهی می تواندشیوه های موثری برای حفظ و صرفه جویی در منابع آب و مواد مغذی در اکوسیستم های کشاورزی باشد، اما باید با احتیاط ایجادشود تا سودآوری محصول به خطر نیفتد. بر همین اساس مطالعه حاضر به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با دوفاکتور و ۳ تکرار در سال ۱۴۰۲ در دانشگاه ارومیه روی نشاء توتفرنگی رقم "سابرینا" انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل کممحلول دهی در سطوح ۱۶۰ و ۲۰۰ میلی لیتر و گلوتاتیون در سه سطح صفر و ۵۰۰ و ۱۰۰۰ میکرولیتر به صورت محلول پاشی استفادهشد. برخی شاخص های بیوشیمیایی از قبیل محتوای فنل، فلاونوئید کل و ظرفیت آنتی اکسیدانی با روش DPPH مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد که کم محلول دهی به ویژه در سطح ۲۰۰ میلی لیتر و گلوتاتیون در غلظت ۵۰۰ میکرولیتر منجر به افزایش فاکتورهای مذکور از جمله محتوای فنل کل ۳۱ / ۱۳ درصد، فلاونوئید کل ۴۶ / ۲۱ درصد و ظرفیت آنتی اکسیدانی با روش مهار DPPH ۴۵/۹۵ درصد در مقایسه با شاهد شد. به طور کلی می توان گزارش نمو د که تیمار گلوتاتیون منجر به افزایشفاکتورهای بیوشیمیایی مورد مطالعه تحت شرایط کم محلول دهی در پژوهش حاضر گردید.

اسیدآمینه، کشت بدون خاک، کمبود مواد غذایی