مریم اسکندری - استادیارگروه معماری واحدمیاندواب دانشگاه آزاداسلامی میاندوآب ایران

با توجه به توسعه روز افزون برنامه های آموزشی ، الگوی محیطی فضاهای یادگیری نیز نیازمند تکامل است . همچنین چند بعدی بودن بحث طراحی محیطی محیط های یادگیری ؛ ابعادی نظیر روانشناسی کودک، روانشناسی محیط ، جامعه شناسی ، مسائل فرهنگی ، معماری و غیره، ضرورت پرداختن به شیوه طراحی فضاهای آموزشی و تبیین شاخص های موثر در طراحی این فضاها را آشکار می نماید. بر این اساس در این پژوهش با استفاده از روش تحقیق توصیفی – تحلیلی ، خصوصیات روانشناسی رشد و محیط آموزشی و نظریات موجود در این زمینه مورد بررسی قرار گرفته و سپس شاخص های موثر در طراحی محیط های آموزشی کودکان در ایران بیان شده است . نتایج نشانگر آن است که کودکان در نگاه اول با شرایط ظاهری و جذابیت های محیط روبرو می شوند، لذا ارتباط با فضای بیرون و فضای سبز و عناصر طبیعی در طراحی و نیز از بعد روانشناسی و حوزه تربیتی نیز ایجاد محیطی امن و خلاق در راستای شکوفایی استعدادهای کودکان حائز اهمیت است . و روان شناسی محیطی به دلیل اینکه به احساس و درک انسان از محیط فیزیکی ، رفتار او در زمینه خاص، تاثیر رفتار انسان بر محیط و مناسبت کلی رشد شرایط فیزیکی و اجتماعی حیات انسان می پردازد؛ بایستی در برنامه ریزی و الگوی طراحی فضاهای آموزشی کودکان مد نظر قرار گیرند.

ایران، کودکان، طراحی ، فضاهای آموزشی ، معماری