عذرا پورحسن دیانی - لیسانس جغرافیا شهری آزاد شهرری

یکی از پیچیده ترین جلوه های یادگیری انسان در قرن بیست و یکم، یادگیری خلاقیت و آفرینندگی است.رایج ترین تعریفی که محققین از خلاقیت داشته اند عبارت است از: ایجاد طرحی جدید با ارزش و متناسب. خانواده به عنوان بنیادی ترین عنصر در شکل گیری خلاقیت تلقی می شود. اگر خانواده، فرصت های لازم را برای سوال کردن ، تجربه کردن و کنجکاوی کودکان فراهم کند، زمینه لازم برای رشد و تقویت خلاقیت ایجاد می شود. معلم مهم ترین نقش را در آموزشگاه و نظام آموزشی ایفا می کند. چگونگی عملکرد دانش آموز تا حدود بسیاری به رفتار معلم وابسته است. روابط عاطفی معلم و دانش آموز، چگونگی نگرش معلم به خلاقیت ودانش آموز خلاق، نقش الگویی او و روابط یاددهی - یادگیری همه در پرورش خلاقیت دانش آموزان تاثیری به سزا دارند.معلمان سهم و نقش بیشتری در تحقق هدفهای نظام بر عهده دارند. اندیشه‎های نو هر نظام آموزشی در صورتی تحقق می‎یابد که خود معلمان در شناخت مشکلات فرآیند یاددهی و یادگیری و در حل آنها از موارد سی و سه گانه به طور آگاهانه اقدام نمایند. لذا اقدام‎پژوهی روشی است که معلمان بدان وسیله می‎توانند به نقاط قوت و ضعف خود آگاه شده و در جهت اصلاح و بهبود آن برآیند.

خلاقیت، شیوه های بکارگیری، تدریس، یادگیری، دانش آموزان، معلمان