مرضیه دست مرد - دکتری الهیات و معارف گرایش کلام اسلامی از دانشگاه قم

اندیشه کلامی امامیه در گذر تاریخ شاهد فراز و فرودهایی بوده است که از سویی، ریشه در پویایی درونمایههای معرفتی و عقلانی شیعه دارد و از سوی دیگر، برآمده از مناسبات آن با چارچوبهای کلامی و فلسفی غالب بر هر دوره تاریخی است. تاکنون آثار منسجم کمتری در خصوص بررسی ماهیتی و مولفات کلام و عرفان در مکتب امامیه نگارش شده و این ضرورت نویسنده را بر آن داشت تا در این پژوهش با روشی توصیفی تحلیلی به بررسی ماهیت و مولفههای کلام امامیه و عرفان شیعی بپردازد و در نهایت در این اثر بدین نتیجه رسیده است که میتوان علم عرفان را به دانش توحید و موحد شدن تعریف نمود که با روش شهود و سیر و سلوک عملی محقق میشود .از طرفی دیگر علم کلام عهدهدار دفاع از اصول اعتقادی است. به یاری این علم فرد از ورطه گمراهی به عرصه هدایت و ایمان راه مییابد یا از مرحله تقلید در اصول دین به مرتبه یقین و اجتهاد ارتقا پیدا میکند. در واقع فایده اصلی کلام آن است که اصول دین را از هرگونه تزلزل و شبهه حفظ میکند و به همین جهت متکلمان این علم را اساس علوم شرعی دانستهاند.

کلام، عرفان، امامیه، تشیع ،ماهیت