پروانه ولوی - دانشیار، گروه علوم تربیتی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

هدف پژوهش بررسی تجربه دانش آموزان دختر از نقش خانواده بر افزایش خودکارآمدی اجتماعی آنها است. روش پژوهش کیفی و از نوع پدیدار شناختی است. جامعه پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر شهر اهواز است و نمونه آن شامل دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اهواز است، که به صورت هدفمند، انتخاب شده اند. پس از اشباع داده ها، تعداد شرکت کنندگان به ۲۰ نفر رسید. جمع آوری اطلاعات با استفاده از مصاحبه عمیق و تجزیه وتحلیل داده ها به روش ون منن انجام شد. یافته و نتیجه تحقیق نشان می دهد که یکی از راه های افزایش خودکارآمدی اجتماعی در نوجوانان آگاه سازی والدین به نقش آنان در این زمینه است. میزان تحصیلات پدر و مادر، شاغل بودن مادر، داشتن ارتباط دوستانه با اطرافیان، حمایت اجتماعی از سوی خانواده، سپردن مسئولیت به کودک و نوجوان، برقراری ارتباط دوستانه بین اعضای خانواده می تواند در افزایش خودکارآمدی اجتماعی نوجوانان موثر باشد. به همین دلیل توصیه می شود که زوجین و خانواده ها را در فرصت های مناسب مانند کلاس های آموزش خانواده که توسط مدارس برگزار می گردد با این موضوع آشنا کرد.

خودکارامدی، خودکارامدی اجتماعی، تجربه زیسته