نعمت الله اکبری - عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان
مرضیه حق شناس - کارشناس ارشد علوم اقتصادی

روندفزاینده ی رشدجمعیت شهری به ویژه درکشورهای درحال توسعه فرصت ها و تهدیدهای بی شماری را پیش روی مدیران و شهروندان قرار داده است درسالهای اخیر کلانشهر اصفهان نیز به عنوان محور تاریخی ایران رشدسریع شهرنشینی را تجربه کرده است به گونه ای که علیرغم دارا بودن طرح های جامع شهری و منطقه ای امروزه با چالشهای متعددی روبرو بودها ست که توجه به نظریه ی حکمرانی خوب درنظام مدیریت آن را ضروری می نماید به خصوص زیرنظام مدیریتی شهرداری که مهمترین نقش را دربرنامه ریزی شهری و اداره امور شهر دارا می باشد درطی چند دهه اخیر مشخص شده که حل مشکلات سریع شرنشینی فقط با اصلاح رویکردهایسنتی مدیریتی و استفاده ازرهیافت های نوین مدیریتی امکان پذیر است بنابراین لازمه رفع ناپایداری ازبدنه ی نهادهای مدیریتی و برنامه ریزی شهری کارامدسازی اثرپذیری و مسئولیت پذیری بیشتر اداره امور شهری و تفویض وظایف صلاحیت ها و قدرت حکومتهای محلی و سایرذینفعان محلی است که تمام این ها به شیوه های جدیدی ازاداره شهرها به نام حکمرانی شهری دلالت دارد. هدف ازاین مقاله تعریف و تحلیل جامع ازحکمرانی خوب شهری ارزشیابی سطح این شاخص و سطح معیارهای تعیین کننده آن و سپس مشخص نمودن تفاوت ها و شباهت های این شاخص و معیارهای آن درمناطق چهارده گانه اصفهان است

حکمرانی خوب شهری، شهرنشینی، راهبرد توسعه شهری