حسین کدخدا
مهسا ابراهیم پورقوی - کارشناسی ارشد روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه علامه طباطبائی

پژوهش حاضر با این هدف که آموزش جنسی بر عهده چه فرد، افراد، ارگان یا سازمانی است، انجام گردید. پژوهش از نوع توصیفی بوده و نحوه جمع آوری اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ای (اطلاعات و مدارک موجود) و میدانی بوده است. در خصوص غریزه جنسی افراط و تفریط هایی از جمله کنار گذاری کامل این غریزه تا آزاد گذاری کامل مطرح بوده است. از نظر اسلام غریزه جنسی نه تنها با معنویت و روحانیت منافات ندارد، بلکه جزء خلق و خوی انبیاست. بنابراین چون یک نیاز می باشد، مستلزم توجه و آموزش ویژه است. اما این توجه و آموزش ویژه از طرف چه فرد، افراد،ارگان یا سازمانی باشد، بهتر است؟ نتایج این پژوهش حاکی است: معلمان به علت داشتن رابطه عاطفی همیشگی و غیر قابل انکار با دانش آموز، مخصوصاً در مقاطع ابتدایی و راهنمایی، توانایی بالقوه ای برای تبدیل شدن به منبعی قابل اعتماد، جهت ارائه اطلاعات و تربیت جنسی به کودکان و پایگاهی امن برای کودکان آسیب دیده هستند.

آموزش و پرورش، تربیت جنسی، کودک