محمدامین دانشجو - دانشجوی دکتری، گروه مهندسی مکانیک بیوسیستم، دانشگاه فردوسی مشهد
حسن صدرنیا - عضو هئیت علمی گروه مهندسی مکانیک بیوسیستم، دانشگاه فردوسی مشهد

تعیین مشخصات بافت مواد غذایی نظیر انواع میوه درکنار طعم و ظاهر محصول یکی از سه شاخصه اصلی کیفیت محصولات کشاورزی به حساب می اید. در این بین سفتی بافت یکی از شاخص های مهم میوه جات به شمار می رود که معیار مناسبی ازوضعیت فیزیولوژیک میوه نیز می باشد. همچنین شناخت خواص محصولات کشاورزی اجازه می دهد که ماشین های جدید و فرایندهای صنعتی زیادی با مشخصات کیفی اصلاح شده طراحی شوند و بدین ترتیب خسارت کاهش و بهره وری عملیات افزایشمی یابد. سنجش بافت و میزان سفتی محصول در تشخیص میزان رسیدگی در میوه هایی که رنگ ظاهری میوه رابطه ای با میزانرسیدگی ندارد بسیار موثر است. بدین منظور روش های مختلفی برای سنجش بافت محصولات غذایی ابداع شده اند که شامل روش های مخرب و غیر مخرب اند. این مقاله مروری بر این روش ها می باشد، که عبارتند از: خمش سه نقطه، مگنس تیلور، وارنربراتزلر، کرامر، نیروی شبه ایستا، انگشت مکانیکی، تست اینسترون، SIQ-FT ، دمش لیزری، استفاده از لرزش، استفاده ازلایه نرم پیزوالکتریک، آکوستیک، امواج التراسونیک، روش های نوری مانند NMR ، MRI ، مادون قرمز و اشعه ایکس.

تعیین بافت میوه ها، تشخیص رسیدگی، روش مخرب و غیر مخرب