سپیده سعیدی - دانش آموخته کارشناسی ارشد گروه علوم ،خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد.
امیر فتوت - دانشیار گروه علوم ،خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد.
امیر لکزیان - استاد گروه علوم ،خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد.

تجزیه زیستی نرمال - هگزادکان به وسیله باکتری ها به عنوان یکی از روش های مهم زیست پالایی مطرح میباشد. هدف از این مطالعه بررسی تجزیه زیستی نرمال - هگزادکان با سطح آلودگی 2500 میلی گرم بر کیلوگرم بوسیله باکتری های سودوموناس آیروژینوزا Pseudomonas aeruginosa پوتیدا (Pseudomonas putida) و باکتری های بومی مناطق آلوده در حضور منبع غذایی N:P:K شامل سه نوع کود اوره با 46% نیتروژن، فسفات آمونیوم با 21 % نیتروژن و 46 % فسفر و سولفات پتاسیم با 40 % پتاسیم) در شرایط آزمایشگاهی بوده است . آزمایش به صورت طرح آماری فاکتوریل در قالب کاملا تصادفی (چند مشاهده ای) با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل شش سطح باکتری ( سودوموناس آیروژینوز PA و پوتیدا PP سه جدایه از مناطق آلوده اهواز IA، سرخس IS و تهران IT و بدون باکتری ، دو سطح کود شیمیایی (صفر و دو تن در هکتار) دو محیط خاکی (استریل SS) و غیر استیل NS) و دو بازه زمانی 30 و 60 روز بود. سپس در نمونه های مورد مطالعه میزان کربن آلی کل TOC خاک بعنوان شاخص تجزیه نرمال - هگزادکان اندازهگیری شد. نتایج بدست آمده از آزمایش نشان داد که تجزیه نرمال - هگزادکان در خاک های غیراستریل بیشتر از خاک های استریل بود. بیشترین میزان تجزیه نرمال - هگزادکان توسط جدایه سرخس صورت گرفت و میزان تجزیه توسط این جدایه در حضور ماده غذایی به 45 % رسید در حالیکه میزان تجزیه در عدم حضور ماده غذایی کمتر بود (تقریبا یک سوم). بررسی ها نشان داد که با افزایش زمان، میزان تجزیه نرمال - هگزادکان در بین جدایه های باکتری افزایش معنی داری داشت. میزان تجزیه نرمال - هگزادکان در حضور تیمار کودی NPK پس از 60 روز، 4 برابر تیمار بدون کود بود.