فرشید عشق آبادی - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای؛ دانشگاه شهید بهشتی
امیررضا ممدوحی - استادیار مهندسی و برنامه ریزی حمل و نقل، موسسه عالی آموزش و پژوهش مدی

مدل گرین – لاری به دلیل سادگی، ساختار علت و معلولی نیرومند و نیازهای اطلاعاتی محدود، از معدود مدلهای کاربری زمین است که در برآورد اشتغال و جمعیت مقبولیت یافته است. این مقاله به ارزیابی برآورد اشتغال و جمعیت با استفاده از مدل گرین- لاری پویا شده در یک دوره زمانی ده ساله در منطقه کلان شهری تهران و با دو سناریوی وجود و عدم وجود تحرک جمعیت و اشتغال پیشین و دو وضعیت زمانی گام به گام سالیانه و یک گام ده ساله می پردازد. در این مقاله، سطحی از اشتغال پایه به طور تدریجی در تکرارهای مختلف سالهای دوره برنامه ریزی وارد منطقه می شود. ورود تدریجی اشتغال و جاگیری آنها در منطقه موجب تغییرات تدریجی پارامترهای تاثیر گذار در انتخاب محل اشتغال خدمانی و محل سکونت می شود. بنابراین، اگر در انتخاب محل اشتغال و محل سکونت در سطح منطقه کلان شهری تهران انعطاف و تحرک بسیار بالا باشد، سناریوی تحرک جمعیت و اشتغال پیشین و در غیر این صورت سناریوی عدم تحرک جمعیت و اشتغال پیشین نتایج بهتری را به دست می دهند. به این منظور، بر اساس دو سناریو مطرح شده و دو روش مدلسازی گام به گام سالیانه و یک گام ده ساله، چهار سناریو مورد مدل سازی واقع می شوند. مقایسه نتایج حاصل از برآوردهای اشتغال و جمعیت چهار سناریو با مشاهدات موجود، نشان می دهد که سناریوی عدم تحرک جمعیت و اشتغال پیشین در شرایط گام به گام سالیانه و یک گام ده ساله، نتایج بهتری را در بازسازی جمعیت و اشتغال منطقه کلان شهری تهران در دوره ده سال 1375-1365 به دست می دهند.

کاربری زمین، مدل گرین لاری پویا، لوجیت چندگانه ، برآورد جمعیت و اشتغال