فاطمه دانشور محمدزادگان - کارشناسی ارشد روابط بین الملل دانشگاه فردوسی مشهد
مریم فیله کش - کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد

از نظر دین اسلام اقتصاد هدف نیست بلکه ابزاری برای برطرف نمودن احتیاجات مادی و معنوی افراد جامعه است. لذا مناسبات اقتصادی باید متکی بر مراعات دیانت و عدالت باشد. شخصیت های بزرگ اسلامی باهدف تکامل اخلاقی موضوعات اقتصادی متنوعی را مورد بحث قرار داده اند. از جمله این شخصیت ها خواجه نصیرالدین طوسی، یکی از نظریه پردازان برجسته ی جهان تشیع می باشد. ایشان در کتاب اخلاق ناصری از تکامل پذیر بودن انسان سخن گفته و تحقق کمال انسانی را در درون زندگی دسته جمعی و همراه با رشد فضایل اخلاقی می داند. از نظر خواجه نصیر الدین طوسی، عدالت بالاترین فضیلت اجتماعی است، عدالتی که در وهله نخست خیرات مشترک یعنی: سلامت، مال و احترام را به درستی میان افراد جامعه توزیع کند. و در فصل دوم از مقاله دوم اخلاق ناصری، (در بحث از سیاست اموال) با نگاهی اندیشمندانه ، کسب، حفظ و مصرف اموال را مقید به شروطی می دارد که بازگو کننده دیدگاه عدالت محور اسلام است. از این رو پرسش اساسی این نوشتار عبارتست از اینکه: ارتباط میان اخلاق و عدالت اسلامی با مبحث سیاست اموال خواجه نصیر الدین طوسی چگونه است و پرسش دیگر اینکه آیا سیاست اموال خواجه با دیدگاه اسلام نسبت به اقتصاد همراهی و سازگاری دارد یا خیر یافته ها حاکی از آن است که شروط اخلاقی خواجه برای هریک از موارد کسب، حفظ و خرج اموال با شروط موردنظر در اسلام برای فعالیت های اقتصادی همخوانی دارد. لذا مقصد این مقاله بررسی جایگاه اخلاق و عدالت اسلامی در سیاست اموال از نگاه خواجه نصیر الدین طوسی می باشد.

اخلاق، اقتصاد، عدالت، خواجه نصیر الدین طوسی، سیاست اموال.