چگونگی طراحی پژوهشکده هنر با رویکرد زمینه گرا

زمینه گرایی یکی از دیدگاه های کل نگر در شهرسازی و معماری است که به زمینه به عنوان رویداد تکاملی می نگرد. زمینه گرایی ابتدا صرفا ابعاد کالبدی را درنظر داشت اما در مسیر تکاملی خود زمینه انسان گرایانه را نیز دربر گرفت و حوزه مطالعات خود را به وجوه فرهنگی گسترش داد. پژوهش در هر زمینه ای خصوصا هنر نیازمند فضایی مناسب و تاثیرگذار است که برای همین منظور طراحی شده باشد. با طراحی پژوهشکده در بستری ارزشمند می توان زمینه ساز مطالعاتی مهم در این موضوع شد. این مقاله قصد دارد تا حلقه گمشده بین معماری فاخر گذشته و معاصر ایران را، عدم توجه به زمینه معرفی کند و به چگونگی طراحی پژوهشکده هنر با توجه به زمینه تاریخی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و اقلیمی بپردازد.

کلیدواژه ها:

پژوهشکده هنر ، معماری زمینه گرا