رابطه سازگاری تحصیلی و انگیزش پیشرفت با خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دوره دوم ناحیه 2 شهر کرمان

این تحقیق با هدف بررسی رابطه سازگاری تحصیلی و انگیزش پیشرفت با خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان دوره دومناحیه 2 شهر کرمان انجام شده است. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بوده. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزاندختر و پسر دوره دوم ناحیه 2 شهر کرمان در سال تحصیلی 99-1398 بود. طبق جدول مورگان 350 نفر روش نمونه گیریتصادفی طبقه ای (به نسبت جنسیت دانش آموزان) به عنوان نمونه انتخاب شده اند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه هایخودکارآمدی تحصیلی مک ایلروی و بانتینگ (2002)، سازگاری تحصیلی سینها (1993) و انگیزه ی پیشرفت تحصیلیکاظمی (1386) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از میانگین، انحراف معیار و ضریب همبستگی پیرسون انجامشد. نتایج نشان داد بین سازگاری تحصیلی با خودکارآمدی تحصیلی رابطه معنادار 0/52 و بین انگیزش پیشرفت با خودکارآمدی تحصیلی رابطه معنادار 0/61 وجود دارد (p<0/05).

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی تحصیلی ، سازگاری تحصیلی ، انگیزش پیشرفت