بررسی، ارزیابی و تدوین روش بهینه مدیریت فرسایش بادی و کاهش آلودگی های مرتبط در استان خوزستان

بی تردید فرسایش خاک توسط باد یکی از مهم ترین مسایل و چالش هایی است که کشور ایران با آن روبرو است. با توجه به قرارگیری کشور ایران درکمربند خشک و بیابانی دنیا، بیش از 60 درصد از مساحت کشور تحت تاثیر فرسایش بادی و طوفان های شن و گرد و غبار قرار دارد. از این میان استان خوزستان به عنوان یکی از استان های بحرانی فرسایش بادی و گرد و غبار به شمار می-رود. گستردگی استان خوزستان به همراه تنوع محیط های رسوبگذاری مانند محیط های رسوبگذاری بادی، آبی(رودخانه های کارون،کرخه و جراهی و مارون) و دریاچه ای (تالاب هوراالعظیم) و وجود پدیده های متنوع ژیومورفولوژی در هر کدام از این محیط ها برنامه ریزی به منظور مدیریت بهینه فرسایش بادی و کاهش آلودگی های مرتبط با آن را دشوار ساخته است. بنابراین ارایه راهکارهای مدیریتی اجرایی، پژوهشی و کاربردی حفاظت خاک در برابر فرسایش بادی می بایست با توجه به ویژگی ها و قابلیت های هر یک از پهنه ها و عرصه های در معرض فرسایش بادی صورت گیرد. در این زمینه ابتدا محورهای اصلی مدیریت بهینه فرسایش بادی و کاهش آلودگی های مرتبط با آن در استان خوزستان مشخص گردیده و سپس راهکارهای پژوهشی کاربردی و اجرایی بیان شده اند. نتایج نشان داد راهکارهای مقابله با فرسایش بادی حداقل می بایست در چهار محور مدیریت بهینه فرسایش بادی و کاهش آلودگی های مرتبط با آن در پهنه های ماسه ای، مدیریت بهینه فرسایش بادی و کاهش آلودگی های مرتبط با آن در پهنه های بحرانی برداشت ذرات گرد و غبار، مدیریت بهینه فرسایش بادی و کاهش آلودگی های مرتبط با آن در حوزه های اقتصادی اجتماعی و مدیریت یکپارچه حوزه های آبخیز صورت پذیرد. واژه های کلیدیخوزستان، ،تپه های ماسه ای، فرسایش بادی، گرد و غبار و مدیریت یکپارچه حوزه های آبخیز.