نقش قوانین و مقررات در توسعه و گسترش فضای سبز شهری

امروزه گسترش فضاي سبز و توسعه باغات براي حفظ سلامتی شهروندان از اهميت بسزائی برخوردار است و ضرورت اجراي آن در حواشی شهرهاي بزرگ يک امر اجتناب ناپذير به شمار میرود. اهميت و تأثير درختان در حيات شهرها و پايداري آنها انکار ناپذير است .تا سال 5431 سياست تفکيک و تعيين نوع استفاده از زمين در اختيار شخص مالک بود. شهرداري ها نيز در موقع احداث ساختمان توسط مالک نقشه مورد نظر او را تصويب و پروانه ساختمانی را صادر می نمودند. در سال 5431 ضمن الحاق مواد 99 و 505 قانون شهرداري ها، به شهرداري اجازه داده شد تا نحوه استفاده از زمين را تعيين و در تفکيک اراضی داخل محدوده شهر دخالت نمايد؛ که متعاقب آن قوانين متعددي در مورد تفکيک اراضی در داخل محدوده شهري به تصويب رسيد. در اين بين افزايش جمعيت و توسعه محدوده شهرها و وجود منافع سرشار در زمينه ساخت و ساز موجب گرديد تا سودجويان از هر فرصتی براي تفکيک و تخريب فضاي سبز و باغ هاي واقع در محدوده قانونی و حريم شهرها استفاده نمايند. مراجع قانونگذاري نيز با وضع مقررات خاص به رويارويی با اين روند پرداختند. بررسی اجمالی قوانين مربوط به حفظ و گسترش فضاي سبز و حفظ کاربري اراضی زراعی و باغات و سير اصلاحات انجام گرفته، نشان می دهد قانونگذار در اين خصوص تکاليفی را براي سازمان هاي دولتی و غير دولتی خصوصاً شهرداريها تعيين نموده که مکلف و موظف به رعايت آن هستند.

کلیدواژه ها:

قوانین و مقررات ، محیط زیست ، توسعه پایدار ، فضای سبز خصوصی شهری ، ضمانت حقوقی