اثربخشی روان درمانی مثبت گرا بر ارتقاء توانمندی های منش و بهزیستی روانشناختی در افراد وابسته به مواد

هدف از این مطالعه بررسی اثربخشی روان درمانی مثبت گرا بر ارتقای فضایل و توانمندی های منش و بهزیستی روانشناختی در افراد وابسته به مواد بود. این تحقیق، مطالعه ای شبه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه آزمایش و کنترل بوده که بر روی مردان وابسته به مواد انجام شد. 40 مرد وابسته به مواد واجد شرایط شرکت در پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش( 20 نفر) و کنترل( 20 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 8جلسه هفتگی تحت درمان روان درمانی مثبت قرار گرفتند و در مقابلگروه کنترل، درمانی دریافت نکردند، گردآوری داده ها با استفاده از مقیاس فضایل و توانمندی های منش سلیگمن و پرسش نامه بهزیستی روانشناختی ریف و پرسشنامه تکمیلی سیاهه شدت مصرف اعتیاد، انجام شد و به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از روش ANCOVA استفاده گردید. یافته های نشان داد بین گروه آزمایش وکنترل از نظر توانمندی های منش و بهزیستی روان شناختی تفاوت معنی دار وجود داشت. میزان توانمندی های منش و بهزیستی روان شناختی در گروه آزمایش افزایش P<0/05 و به تبع آن کاهش مصرف مواد P<0/05 معنی دار داشت

کلیدواژه ها:

روان درمانی مثبت گرا ، فضایل و توانمندی های منش ، بهزیستی روان شناختی ، وابسته به مواد