بررسی نقش روابط قومی و قبیله ای در قاچاق کالا (مطالعه موردی بلوچستان ایران و پاکستان

امروزه در بیشتر مطالعات حوزه قاچاق به نقش ارتباطات طوایف و قبایل اصیل منطقه مستعد قاچاق به طور جدی پرداخته نمیشود و اکثرا به دنبال پارامترهای اقتصادی خاصی میباشند. در حالی که دولت ها برای پیشگیری، کنترل و ممانعت از قاچاق باید نگاهی جدی به بحث روابط قومی و قبیله ای آن منطقه و به خصوص در زمینه فرهنگ سازی برای مدیریت این حوزه با توجه به تاثیر پذیری قاچاق از این روابط داشته باشند. بلوچستان قدیم با توجه به پیشینه یکپارچگی خود و تقسیم شدن بین سه کشور و دارای مرزهای بین المللی شدن در درون خود و همچنین چند تکه شدن اقوامی که با هم در ارتباط بوده اند، علی رغم گذشتن سال های متمادی هنوز ساکنان بلوچ آن در حال ارتباط با هم و حتی در حال تقویت پیوندهای طایفه ای از طریق ازدواج با بلوچ های کشور همسایه خود می باشند، که به واسطه این ارتباطات قوی زمینه برای آشنایی و اطلاع ساکنان دو طرف مرز از راه های غیر مجاز عبوری برای جا به جایی غیرقانونی کالاها محیا می شود و با توجه به وجود پتانسیل هایی از جمله بیکاری و درآمد کم در بلوچستان ایران و پاکستان زمینه برای کسب سود از جابه جایی غیرقانونی کالاها محیا می شود، همچنین این ارتباطات می تواند در مراحلی با اتکا به مستعد بودن منطقه برای کسب سود از طریق قاچاق، مورد تمع شبکه های بزرگ قاچاق و همچنین مورد سوء استفاده گروه های تند دینی برای، بهره بردن از پتانسیل انسانی قبایل و هم به دست آوردن هزینه اقدامات خود از طریق قاچاق در کنار حمایت های سایر کشورها شود، که در نهایت ضرر آن به جوانان و طوایف بلوچ ایران و کل جامعه می رسد.

کلیدواژه ها:

بلوچستان ، ایران ، پاکستان ، قبیله ، قاچاق