ارزیابی ژنوتیپ های گندم دوروم از نظر ارتفاع بوته در دو شرایط دیم و آبیاری تکمیلی

کمبود آب محدودیت اصلی کاهش عملکرد غلات در دنیا به ویژه در حوزه مدیترانه است. پنجاه درصد اراضیزیر کشت در کشورهای در حال توسعه و بیش از هفتاد درصد اراضی زیر کشت گندم این کشورها در معرضتنش خشکی قرار دارند (حبیبی خانیانی و همکاران، 1391) تنش های محیطی از عوامل مهم اولیه در کاهشعملکرد محصولات زراعی در دیمزارها بوده و بطور متوسط باعث کاهش 50 درصدی محصول گیاهان زراعیعمده در دنیا می شود (Bary et al., 2000) به منظور ارزیابی ژنوتیپ های گندم دوروم از نظر ارتفاع بوته دردو شرایط دیم و آبیاری تکمیلی، ده ژنوتیپ گندم دوروم در قالب طرح بلوك های کامل ت صادفی با سه تکرار،در دو شرایط دیم و آبیاری تکمیلی مورد آزمایش قرارگرفتند. نتایج نشان داد که در شرایط آبیاری تکمیلیبیشترین ارتفاع بوته به ژنوتیپ های بهرنگ و Omrabi3 به ترتیب با میانگین 74/85 و 74/65 سانتیمتراختصاص داشت که تنها با ژنوتیپ DM-73-13 اختلاف معنی دار نشان دادند و با دیگر ژنوتیپ ها اختلاف معنی داری نداشتند و کمترین میزان ارتفاع بوته در شرایط آبیاری تکمیلی به ژنوتیپ DM-73-13 با میانگین 64/61 سانتی متر اختصاد دا شت که تنها با ژنوتیپ های آریا، مراغه 2 و دهدشت اختلاف معنی دار نداشت واما از طرف دیگر در شرایط دیم تنوع کمتری برای ارتفاع بوته ژنوتیپ ها مشاهده شد و با توجه به آزمون LSDهمه ژنوتیپ ها در یک گروه قرار داشتند.

کلیدواژه ها:

گندم دوروم ، تنش خشکی ، ارتفاع بوته