آسیب شناسی نظام آموزش و پرورش و کیفیت علوم انسانی (با تکیه و تأکید بر علوم ادبی) در ایران

منظور از علوم انسانی، مجموعه علوم و فنون مربوط به مطالعه و شناخت جامعه انسان در ابعاد مختلف است، علوم انسانی در هر کشور نقش زیربنایی در نظام تعلیم و تربیت ایفا می کند. فهم انسان و پیچیدگی های آن و کشف لایه های درون مسائل انسانی رسالت علوم انسانی را در قیاس با سایر علوم سنگین تر می نماید، در حال حاضر یکی از معضلات جامعه ما، غفلت از علوم انسانی و فقدان شأنیت این علوم است که این مشکل به نوبه خود ساختار نظام آموزشی و پژوهشی و برنامه ریزی کشوری را تحت تأثیر قرار داده و به یک بحران درونی تبدیل شده است از جمله این علوم زبان و ادبیات فارسی است که مهم ترین شاکلۀ هویت فرهنگی ما ایرانیان و ملک مشاع و میراث مشترک همۀ پارسی زبانان و فارسی زبانان همۀ جهان به طور عام و سامان بخش هویت فرهنگی ایرانیان به طور خاص است موقعیت فرهنگی ایران و فرهنگ ایرانی در حوزۀ گستردۀ تمدنی ایران وامدار ادبیات فارسی است. زبان و ادبیاتی که با پیشینۀ هزار و چند صد صاله اش میراث معنوی همۀ اقوام ایرانی در این سرزمین پاک اهورایی به شمار می رود. بی توجهی به این میراث می تواند آثار سو داشته باشد به همین دلیل باید در گسترش و غنای زبان فاری قدم نهاد، در این راستا، تشخیص مسائل انسانی و ارائه طرحی برای رفع گرفتاری های بشری از مهم ترین وظایف و مسئولیت های علوم انسانی تلقی می شود.پژوهشگر در این پژوهش ابتدا به بررسی ماهیت علوم انسانی و به تشریح آسیب ها و چالش های موجود در نظام آموزشی در ایران (با تکیه و تأکید بر علم زبان و ادبیات فارسی) پرداخته است و در انتها راهکارهایی به منظور کاهش و رفع داین آسیب ها پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

اسیب شناسی ، نظام آموزش و پرورش در ایران ، زبان و ادبیات فارسی