تاثیر گودال های حاشیه جاده ها بر استقرار پوشش گیاهی در مناطق خشک (مطالعه موردی: جاده زاهدان نهبندان)

یكی از محدودیت های توسعه در مناطق خشک کمبود آب می باشد که اثرات زیادی را به همراه داشته است. بشر برای حل این چالش، از گذشته بر اساس شرایط محیط زیست خود آب حاصل از بارندگی را مورد استفاده قرار داده است. یكی از آنها ایجاد مخازن ذخیره آب حاصل از بارندگی است. هدف از اجرای این پژوهش بررسی تاثیر چاله های حاشیه جاده ها بر استقرار پوشش گیاهی در مناطق خشک می باشد. برای اجرای این پژوهش دو گودال که با احداث جاده در گذشته حفر شده بود انتخاب و پوشش گیاهی داخل و بیرون از آن از طریق استقرار 5 پلات 3×3 متری و همچنین 5 پلات 1×1 متری در داخل هر کدام از آنها اقدام به اندازه گیری خصوصیات گیاه شامل درصد پوشش گیاهی، درصد خاک لخت، درصد لاشبرگ، درصد سنگ تعداد پایه های زنده شد. علاوه بر آن حجم گودال ها اندازه گیری و میزانذخیره آب در هر کدام از آنها برآورد شد و در نهایت پتانسیل تامین نیاز آبی تعداد گیاهان مشخص شد. نتایج نشان داد که مقدار تاج پوشش، تعداد پایه زنده و مقدار هموس داخل گودال ها بیشتر از خارج آن است ولی در خارج از گودال ها مقدار سنگریزه و درصد خاک زیادتر است. بطور متوسط هریک از گودال های مورد بررسی گنجایش ذخیره 636/6 متر مكعب آب را دارد که نیاز آبی 3168 نهال در سال را تامین می نماید. نتیجه گیری می شود گودال های حاشیه جاده ها مخازن رایگان مناسبی برای ذخیره رواناب های ناشی از بارندگی جهت آبیاری نهال ها در زمان کم آبی هستند

کلیدواژه ها:

ارواناب ، مخازن ذخیره آب ، پوشش گیاهی.