طراحی چارچوب مفهومی دورۀ تحصیلی فنی، حرفه ای و مهارتی

کشورها به دلیل آنکه آموزش فنی و حرفه ای را به عنوان مسیر و وسیله ای برای نوسازی و پیشرفتکشور می دانند، تعامل زیادی به سرمایه گذاری در توسعۀ آن از خود نشان می دهند. آن ها انتظار دارند از طریقآموزش فنی و حرفه ای بتوانند به برخی از چالش های اساسی کشور مانند نحوه رقابت پذیر کردن شرکت ها واقتصاد، مقابله با بیکاری، گذر از مدرسه به بازار کار و کاهش فقر، پاسخگو باشند (گرایی نژاد و کاظم،1393). در کشور ماهم به توسعۀ آموزش های فنی و مهارتی در اسناد قانونی و بالادستی به خصوص درسال های اخیر، بیش ازپیش توجه شده است (دوراندیش، 1395). در قانون برنامۀ ششم توسعه، بهآموزش وپرورش تکلیف شده است که تا پایان برنامه، 50 درصد از دانش آموزان، وارد رشته های فنی و حرفه ایو مهارتی شوند (مجلس شورای اسلامی، 1397). همچنین در سال 1396، قانون نظام جامع آموزش و تربیتفنی، حرفه ای و مهارتی تصویب شد که انتظار می رود با ابلاغ آن به ارائه دهندگان آموزش های مذکور،تغییراتی در فرایند و محتوای برنامه های آموزشی آن ها صورت گیرد؛ اما دارا بودن درک دقیق و اطلاعاتصحیح از گذشته، فرهنگ و سنت های توسعۀ فنی و حرفه ای و مهارتی کشور، خود از الزامات و دلالت هایاصلی است که سیاست گذاران و برنامه ریزان آموزش فنی و حرفه ای باید آن را موردتوجه قرار دهند (گرایی نژادو کاظم، 1393). دورۀ تحصیلی فنی، حرفه ای و مهارتی از چه بخش ها و اجزایی تشکیل شده است؟ منابعتعیین کننده، جهت دهنده و تأثیرگذار بر آن ها چیست و ارتباط بین آن ها کدام است؟ ازجمله سؤالاتی استکه برنامه ریزان دورۀ تحصیلی آموزش فنی و حرفه ای با آن ها مواجه اند. برای پاسخ به این سؤالات تدوینچارچوب مفهومی که ضمن توجه به تحولات جدید در آموزش فنی و حرفه ای، پاسخگوی اسناد بالادستی نیزباشد، ضروری است.