واکاوی شاخصه های معماری بومی در جنوب خوزستان (نمونه موردی روستای صراخیه در تالاب شادگان)

شکوه معماری درخشان ایران در قرون متمادی، همواره زبان زد عام و خاص بود. عظمت معماری ایران شـهره جهـان بـوده و همواره چون نگینی بر تارک فرهنگ، هنر و تمدن این سرزمین درخشیده است. یکـی از قـدیمی تـرین نمادهـای فرهنگـی و هویتی کشور ما معماری بومی است که از نشانه های اصلی فرهنگ و تمدن ماست. معماری ظرف زندگی است و زندگی یعنی شیوه زیست و ارتباط انسان ها که از فرهنگ جامعه برخاسته است. معماری بومی با مصالح و امکانات بومی هـر ناحیـه شـکل میگیرد و در واقع بازتابی از ویژگی های جغرافیایی، طبیعی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی سبز محیط خود می باشد و چـون در ویژگی های محیط طبیعی دگرگونی چندانی صورت نمیگیرد، در بازتاب های کالبدی آن در فضاهای معماری نیـز چنـدان تغییری حاصل نمیشود. به همین جهت است که معماری بومی در مناطق و شرایط یکسان چهره ای ثابت و پایدار را به وجود می آورد. در این تحقیق سعی شده برای شناخت بهتر از معماری بومی که در راستای مصـالح و امکانـات بـومی و ایـده هـای مردمان بومی در روستای صراخیه به وجود آمده بپردازدکه تاثیر بومگرایی بر شکل گیری آن در این روستا تاثیر بسزایی دارد.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، جنوب کشور ، روستای صراخیه