تاثیر محلول پاشی عناصر ریزمغذی بر عملکرد دانه و ویژگی های کیفی سیاه دانه (Nigella sativa L.) در رژیم های مختلف آبیاری

  به منظور ارزیابی تاثیر زمان آبیاری و محلول پاشی ریزمغذی ها بر عملکرد و ویژگی های کیفی دانه گیاه دارویی سیاه دانه، آزمایشی در سال زراعی ۱۳۸۸ در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی بجنورد، به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. در این آزمایش، دور آبیاری شامل فواصل آبیاری ۷، ۱۴ و ۲۱ روز به عنوان عامل اصلی و محلول پاشی عناصر ریزمغذی شامل شاهد (عدم محلول پاشی)، روی، بر و آهن به ترتیب با غلظت ۳، ۲ و ۴ در هزار و مخلوط سه عنصر به عنوان عامل فرعی انتخاب شدند. نتایج نشان داد که با افزایش زمان آبیاری وزن هزار دانه، عملکرد دانه و عملکرد اسانس دانه کاهش، ولی درصد اسانس دانه افزایش یافت. عملکرد دانه، وزن هزار دانه، درصد و عملکرد اسانس دانه، غلظت عناصر آهن، روی و بر در دانه به طور معنی داری تحت تاثیر محلول پاشی عناصر ریزمغذی قرار گرفتند و غلظت عناصر مزبور در دانه در مقایسه با شاهد به طور معنی داری افزایش نشان داد. برهمکنش دور آبیاری و محلول پاشی بر درصد اسانس معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه از کاربرد محلول پاشی مخلوط عناصر ریزمغذی و فاصله آبیاری ۷ روز به دست آمد. بیشترین درصد اسانس دانه از تیمار فاصله آبیاری ۲۱ روز توام با محلول پاشی مخلوط عناصر ریزمغذی حاصل شد. بنابراین چنین به نظر می رسد که محلول پاشی عناصر ریزمغذی همراه با دور مناسب آبیاری می تواند در افزایش عملکرد و ویژگی های کیفی دانه گیاه دارویی سیاه دانه موثر باشد.

کلیدواژه ها:

Yield of essential oil ، Micronutrients ، Black cumin ، عملکرد اسانس دانه ، عناصر ریزمغذی ، سیاه دانه