پیش بینی روند تغییرات پارامترهای دما و بارش در دوره آتی و تاثیر آن بر بیابان زایی

تغییر اقلیم، به عنوان یکی از مهم ترین مشکلات اکولوژیکی قرن ۲۱، از عوامل موثر بر بیابان زایی است و باعث اثرات متعدد بر اکوسیستم های گوناگون می شود. با توجه به اهمیت این پدیده، در این پژوهش اثرات تغییر اقلیم بر بیابان زایی در شهرستان بافت استان کرمان با استفاده از مدل HadCM۳، تحت سه سناریو A۱B، A۲ و B۱ مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی تغییرات اقلیمی از آمار ایستگاه سینوپتیک طی دوره ۲۰۱۰-۱۹۸۹ استفاده شد. پس از جمع آوری داده ها و اطلاعات، نسبت به آزمون همگنی و اصلاح داده ها اقدام شد. برای دقت تجزیه مکانی و زمانی مورد نیاز از روش ریزمقیاس LARS_WG در سه گام واسنجی مدل، صحت­سنجی مدل و تولید داده های هواشناسی استفاده شد. بررسی تغییرات دمایی در فصل های مختلف دوره های مطالعاتی ۲۰۳۰-۲۰۱۱، ۲۰۶۵-۲۰۴۶ و ۲۰۹۹-۲۰۸۰ نشان داد که در تمام فصل ها در منطقه افزایش دما اتفاق افتاده است؛ به طوری که بیش ترین افزایش دمای متوسط روزانه طی دوره های مطالعاتی به ترتیب مربوط به سناریو A۲ در فصل پاییز، سناریو A۲ در فصل بهار و سناریو A۲ در فصل تابستان است. مقایسه تغییرات فصلی دما در آینده نیز نشان از افزایش دما در تمام فصل ها، به ویژه بهار و تابستان را دارد. همچنین، بیش ترین بارندگی در دوره ۲۰۳۰-۲۰۱۱ به ترتیب مربوط به ماه های فوریه در سناریو A۱B، مارس در سناریو A۲، ژانویه در سناریو A۱B و فوریه در سناریو A۲ است و فقط در ماه جولای و دسامبر کاهش بارندگی در هر سه سناریو صورت گرفته است. در دوره ۲۰۶۵-۲۰۴۶ بیش ترین افزایش بارندگی به ترتیب مربوط به ماه های ژانویه و فوریه در سناریو A۱B، مارس در سناریو B۱ و ژانویه در سناریو A۲ است و کم بارش ترین ماه نسبت به دوره پایه، ماه دسامبر است. در دوره ۲۰۹۹-۲۰۸۰ نیز به ترتیب بیش ترین افزایش بارندگی مربوط به ماه های مارس در سناریو A۱B و سناریو B۱ و ژانویه در سناریو A۲ و کم بارش ترین ماه نسبت به دوره پایه، دسامبر است. با افزایش دما و کاهش بارندگی، منطقه بیش تر به سمت خشکسالی می رود و زمینه برای بیابان زایی در آینده فراهم می شود.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، شهرستان بافت ، ریزمقیاس نمایی ، بیابان زایی