آسیب شناسی فرایند بودجه ریزی برنامه محور؛ موردمطالعه: یک دانشگاه سازمانی

سازمان ها و نهادهای عمومی و خصوصی برای مدیریت بهتر فعالیت ها نیازمند آسیب شناسی فرایند بودجه ریزی هستند. پژوهش حاضر به دنبال شناسایی آسیب­ها و ایرادات موجود در فرایند بودجه ریزی برنامه محور در یک دانشگاه سازمانی است. این پژوهش برحسب هدف کاربردی و براساس شیوه گردآوری داده ها تحلیلی و توصیفی از نوع پیمایشی و از نوع دلفی است و همچنین ازلحاظ زمان گردآوری داده­ها، مقطعی می باشد مدل چهارمرحله ای دمینگ به عنوان مبنای آسیب شناسی درنظر گرفته شد و از فن دلفی برای احصای آسیب­ها استفاده شد. جامعه آماری پژوهش متشکل از سه گروه بوده است: ۱. خبرگان و صاحب نظران حوزه برنامه و بودجه در دانشگاه، ۲. مدیران ستاد دانشگاه (معاونت­های ماموریتی و پشتیبان) که به طور مستقیم در فرایند برنامه و بودجه دانشگاه نقش­آفرین هستند، ۳. اعضای هیئت علمی، پژوهشگران و مدیران دانشکده و پژوهشکده­ها، مراکز مستقل علم و فناوری دانشگاه بوده اند. آسیب­های احصاشده توسط نرم­افزارهای SPSS و PLS تحلیل شد. جهت تحلیل داده­ها از روایی (سازهAVE و فورنل لارکر) برای بررسی روایی مولفه­ها و از بار عاملی جهت بررسی پایایی شاخص­ها و نیز از پایایی (معرف ترکیبی) جهت بررسی پایایی مولفه­ها استفاده شد، برای بررسی نرمال بودن متغیرهای تحقیق نیز از آزمون کولموگروف اسمیرنوف استفاده شد که نتایج بررسی­ها نشان داد که همه شاخص­ها از ضریب معنی داری بالاتر از ۹۶/۱ و بار عاملی بیشتر از ۳/۰ می­باشد. همچنین همه مولفه­ها دارای پایایی معرف و ترکیبی بیشتر از ۷/۰ و میانگین استخراج شده بیشتر از ۳/۰ هستند. در نتیجه تحقیق ۶۷ آسیب ناظر بر فرایند بودجه ریزی در سه سطح: ریاست دانشگاه، معاونت­های تخصصی و دانشکده ها و مراکز احصا شد و در گام نهایی آسیب­های احصاشده توسط آزمون فریدمن اولویت بندی شد.

کلیدواژه ها:

فرایند بودجه ریزی ، آسیب شناسی ، چرخه دمینگ ، بودجه ریزی برنامه ای