تاثیر میان لایه جاذب تنش بر اندرکنش روسازی مرکب با استفاده از نرم افزار ABAQUS

میان لایه جاذب تنش لایه نسبتا نازک با خاصیت جذب انرژی زیاد است. میان لایه جاذب تنش بر روی روسازی هایآسفالتی قدیمی یا لایه بتنی زیرین اجرا می شود تا از انتشار ترک بر روی روکش جلوگیری کند. براساس تحقیق هایگذشته اجرای میان لایه جاذب تنش لزوما باعث کاهش ترک انعکاسی نمی شود و برای تعیین اثر بخشی آن نیاز به بررسیهای بیشتر دارد. در این پژوهش با استفاده از مدل سازی عددی با استفاده از نرم افزار قدرتمند المان محدود آباکوس بهتحلیل تعدادی مدل روسازی مرکب با انواع میان لایه جاذب تنش و مدول الاستیسیته و ضخامت متفاوت پرداخته شدهاست. ابتدا محل بارگذاری بحرانی تعیین شده، سپس با توجه به محل بارگذاری بحرانی تحلیل ها انجام شد و نتایج حداکثرتنش فون مایس، حداکثر کرنش و حداکثر تغییرشکل در آنها با هم مقایسه شده است. براساس نتایج این پژوهش با افزایشمدول الاستیسیته میان لایه جاذب تنش میزان حداکثر تنش فون مایس و حداکثر کرنش در لایه های روسازی کاهش مییابد و همچنین با افزایش ضخامت میان لایه جاذب تنش میزان حداکثر تنش فون مایس و حداکثر کرنش در لایه هایروسازی کاهش می یابد و با توجه به اینکه کاهش تنش و کرنش در لایه های آسفالتی تاثیر مستقیمی بر کاهش و بهتعویق انداختن ترک های انعکاسی دارد، می توان گفت استفاده از میان لایه جاذب تنش با کاهش این دو پارامتر باعث بهتعویق افتادن ترک های انعکاسی شود.

کلیدواژه ها:

میان لایه جاذب تنش ، مدل سازی عددی ، آباکوس ، روسازی مرکب