تبیین جایگاه معنویت در مدیریت و بهبود عملکرد سازمان

نهضت معنویت گرایی به عنوان یک جریان فکری جدید امروزه همچنان رو به گسترش است و عرصه های مختلف زندگی را تحت تاثیر قرار می دهد در این راستا یکی از دغدغه های مهم صاحبنظران مدیریت و سازمان در چند دهه اخیر شناسایی عوامل تاثیرگذار بر عملکرد سازمان و یافتن راه هایی جهت بهبود عملکرد سازمان بوده است. مقاله حاضر می کوشد به روش توصیفی تحلیلی به این سوال پاسخ دهد که منظور از معنویت گرایی در سازمان چیست ؟ و شاخصه ها و مولفه های معنویت اصیل و معنویت کاذب چه می باشد؟ و جایگاه معنویت در مدیریت و بهبود عملکرد سازمان چگونه بوده است ؟ به نظر می رسد امروزه تاثیرگذاری معنویت گرایی در بسیاری قلمروها وحوزه علمی در مدیریت و سازمان غیر قابل انکاراست. همچنین اصول اخلاقی و معنویت کارکنان در سازمان، از مسائل مهم مدیران و سازمان ها می باشند. در بسیاری از سازمان های امروزی افراد فقط با فکر و بازویشان به محل کار می آیند نه با روح شان، نتیجه این امر این می شود که سازمان ها موجب خلاقیت بالای کارکنانشان نمی شوند و کارکنان به نوبه خود نمی توانند در پرورش خودشان به عنوان یک انسان موفق باشند. دراین راستا کارکنان تمایل دارند که با هرسه بعد وجودی خود یعنی بعد فیزیکی، ذهنی ومعنوی خود در محل کار حاضر شوند و جداسازی زندگی کاری کارکنان از زندگی معنویشان، باعث کاهش روحیه کاری شده و عملا این دو جدائی ناپذیرند. پس معنویت به عنوان ابزاری که می تواند به افراد کمک کند تا با همه وجودشان در محل کار حاضر شوند نیاز است، و به عنوان ضرورت انجام پژوهش حاضر محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

معنویت ، سازمان ، مدیریت ، معنویت اصیل ، معنویت کاذب