مطالعه و بررسی عوامل ایجاد سکونتگاه های غیررسمی در سه دهه اخیر

اسکان غیررسمی نمودی از روند رو به رشد نابرابری های فضایی در شهرهاست، که ناشی از رشد سریع و نامتعادل شهرها می باشد و پیامدهای نامطلوب اقتصادی، اجتماعی، کالبدی را به همراه دارد. استراتژی های توسعه شهر از دیدگاه های جدید و تاثیرگذار در بهبود روند برنامه ریزی سکونتگاه های غیررسمی می باشد. امروزه یکی از بارزترین نمودهای رشد سریع شهرنشینی، شکل گیری سکونتگاه های غیررسمی در بسیاری از کشورهای در حال توسعه و از جمله ایران است که به نمادی از فقر شهری بدل شده است. پدیده اسکان غیررسمی یکی از مهم ترین م شکلات شهرهای بزرگ و تا اندازه ای شهرهای کوچک در حال ایران است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی و تحلیلی بوده و با استفاده از مقالات، کتب و سایت های معتبر جمع آوری گردیده است، هدف از پژوهش فوق بررسی پیامدهای حاشیه نشینی و نحوه شکل گیری سکونتگاه های غیررسمی بوده ، شاخص های عمومی سکونتگاه های غیر رسمی از جمله کیفی و کمی مسکن، زیرساخت ها، معیارهای اقتصدی و اجتماعی می باشد. تسهیلات رفاهی پایین تر از میانگین شهر، کیفیت پایین ساختار مسکن و غیررسمی بودن روند ساخت، بهداشت ناکافی، تراکم زیاد، سرانه های شهری اندک، مکان گزینی نامناسب، اقتصار خانوار ضعیف و متکی به بخش غیررسمی اقتصاد و نبود امنیت تصرف در مکان های حاشیه نشین است.

کلیدواژه ها:

اسکان غیررسمی ، حاشیه نشینی ، فقرشهری ، خدمات شهری ، مهاجرت ، علل شکل گیری