نقد و بررسی کتاب نگرشی انتقادی به توسعه جماعت محور

مسئله توسعه همواره از موضوعات قابل توجه برای محققان حوزه­های مختلف علوم اجتماعی بوده است. در این چارچوب، «نگرشی انتقادی به توسعه جماعت­محور» از جمله آثار برجسته در حوزه «جامعه­شناسی توسعه» محسوب می­شود که توسط مارگارت لدویت نگارش شده است. لدویت از محققان برجسته حوزه اندیشه جماعت­گرایی و عدالت اجتماعی، در این اثر به بازاندیشی توسعه جماعت­محور پرداخته است. لدویت هم بر تحولات عینی در جوامع غربی مانند انگلستان در بستر جهانی­سازی توجه کرده و هم بر دو نقطه عطف فلسفی قرن بیستم یعنی پائولو فریره فیلسوف برزیلی و آنتونیو گرامشی فیلسوف ایتالیایی تمرکز نموده است. به نظر لدویت، توسعه جماعت­محور مستلزم پویشی میان نظریه و روش است و مجموعه دانشی بنا می­نهد که بر مبنای عدالت، برابری و دموکراسی استوار می­شود. هدف لدویت تنها شناختن جهان نیست، بلکه به کارگیری آن شناخت برای به بار نشاندن تحول است. به نظر می­رسد پیوند نظریه و عمل جهت تحول از نوآوری­های لدویت در این اثر است. هدف مقاله حاضر این است تا ضمن معرفی اثر مذکور، نقد و ارزیابی آن به دو صورت شکلی و محتوایی و معطوف به جامعه ایرانی مورد بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

توسعه ، توسعه اجتماعی ، جماعت محوری ، فقر ، عدالت اجتماعی