تاثیر مقایسه پرخاشگری و تنیدگی در والدین دانش آموزان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر و غیر عقب مانده ذهنی

پژوهش حاضر به مقایسه پرخاشگری و تنیدگی در والدین دانش­آموزان عقب­مانده ذهنی آموزش­پذیر و والدین دانش­آموزان غیر عقب­مانده ذهنی پرداخته است. نمونه مورد بررسی شامل۴۰ زوج از والدین کودکان عقب­مانده ذهنی آموزش­پذیر دختر و پسر که در مدارس استثنائی شهر اصفهان شاغل به تحصیل بودند و ۴۰ زوج از والدین دانش­آموزان غیر عقب­مانده دختر و پسر که در مقطع دبستان در شهر اصفهان مشغول به تحصیل بودند، می­باشد. روش نمونه­گیری برای والدین دانش­آموزان عقب­مانده ذهنی، به شیوه تصادفی خوشه­ای و در والدین دانش­آموزان غیر عقب­مانده ذهنی به شیوه تصادفی ساده می­باشد. ابزار پژوهش حاضر شامل پرسشنامه پرخاشگری آیزنک (۱۹۶۳) و پرسشنامه تنیدگی فردریک و همکاران (۱۹۷۴) بود. نتایج تحلیل واریانس نشان داد، میزان پرخاشگری و تنیدگی والدین دارای دانش­آموزان عقب­مانده ذهنی به­طور معناداری از والدین دانش­آموزان غیر عقب­مانده بیشتر بود (P<۰/۰۵). هم­چنین بین میزان تنیدگی والدین دانش­آموزان عقب­مانده ذهنی آموزش­پذیر از یک طرف و میزان و پرخاشگری آن­ها رابطه معناداری وجود دارد (‍P<۰/۰۵).