تاثیر آموزش گروهی انسان گرایی بر باورهای ارتباطی زنان متاهل مراجعهکننده به مراکز مشاوره و فرهنگسراهای شهر اصفهان

       هدف: باورهای ارتباطی عبارت از تفکرات غیرمنطقی، پیشدارویها و نگرشهای منفی، باورهای غلط و غیرواقعی، تعصبهای شخصی و برداشت منفی زوجین از یکدیگر است که در ایجاد و بروز اختلافات زناشویی موثر است. در همین راستا این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی انسان گرایی بر باورهای ارتباطی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره و فرهنگسراهای شهر اصفهان انجام شد.         روش: طرح پژوهش نیمه تجربی به صورت طرح پیشآزمون – پسآزمون با گروه کنترل میباشد. نمونه ی پژوهش از بین ۱۱۴ متقاضی شرکت در آموزشگروهی بهصورت تصادفی انتخاب و در۳ گروه قرارداده شدند؛ گروه اول شامل۳۰نفر از زنانی که با همسر خود در آموزش گروهی شرکت کرده بودند، گروه دوم شامل ۳۰ نفر از زنانی که بدون حضور همسر خود درآموزش گروهی شرکت کرده بودند و گروه سوم شامل گروه کنترل(۳۰ نفر ) بودند. از همه ی افراد سیاههی باورهای ارتباطی(RBI)  بهعنوان پیش آزمون صورتگرفت. گروه های آزمایش تحت ۱۰جلسه آموزش گروهی انسان گرایی قرارگرفتند، در جلسه ی آخر مجددا از هر سه گروه پس آزمون گرفته شد. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری و آزمون تعقیبی بونفرونی مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند.        یافتهها: نتایج نشان دادند آموزش گروهی انسان گرایی بر باورهای ارتباطی هر دو گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل موثر بوده و در باورهای ارتباطیکلی بین گروه آموزشی زنان همراه با همسر وگروه آموزش زنان بهتنهایی با گروه کنترل (۰۱/۰P<) و بین گروه آموزش زنان همراه با همسر و گروه آموزش زنان به تنهایی (۰۱/۰P<) تفاوت معناداری وجود دارد.         نتیجه‎گیری: رویکرد انسان گرایی روش مناسبی برای بهبود باورهای ارتباطی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره و فرهنگسراها است. این روش از مناسبترین روشها برای بهبود روابط زوجین و کاهش روابط مخرب در خانواده می باشد.

کلیدواژه ها:

: انسان گرایی ، باورهای ارتباطی ، زنان متاهل