مقایسه توانایی های زیستی شته سیاه باقلاAphis fabae Scopoli Hom.: Aphididae روی گیاه لوبیا در مقادیر مختلف کوددهی نیتروژن به پتاسیم

دراین مطالعه اثر مقادیر مختلف کوددهی نیتروژن به پتاسیم N:K گیاه لوبیا برابر با 60:40 ، 40:40 ، 0:40 کیلوگرم بر هکتار و شاهد 0:0 برتوانایی های زیستی شته سیاه باقلا Aphis fabaeScop. مورد بررسی قرارگرفت بالاترین میزان نیتروژن در تیمار 0:40 و بیشترین میزان پتاسیم در تیمار 60:40 درگیاهان مشاهده شد نرخ ذاتی افزایش جمعیت rm به ترتیب 0/017±0/215 و 0/02±0/325 و 0/014± 0/295 و 0/017± 0/258 بدست آمد. نتایج این تحقیق نشان داد که نرخ خالص باروری نرخ ذاتی افزایش جمعیت و نرخ متناهی افزایش جمعیت شته سیاه باقلا درتیمارهای مختلف در سطح 5 درصد اختلاف معنی دار داشتند بیشترین میزان rm در تیمارK:N با نسبت های 40:40 و 0:40 بدست آمد که نشان دهنده مناسبترین تیمارها برای نشو ونمای شته و کمترین میزان rm آن در تیمار 60:40 مشاهده گردید که نشان دهنده ی نامطلوب ترین تیمار برای شته سیاه باقلا می باشد. بنابراین کاهش نسبت کود دهی نیتروژن : پتاسیم می تواند توانایی های زیستی شته سیاه باقلا را روی گیاه لوبیا کاهش میدهد.

کلیدواژه ها:

توانایی زیستی ، شته سیاه باقلا ، کوددهی ، نیتروژن: پتاسیم