محاسبه منحنی کاهندگی مقیاس بزرگای محلی برای ایران

در این مطالعه با استفاده از ۴۸۰۱۶ بیشینه دامنه­ی رکوردهای مصنوعی لرزه­نگاشت وود- اندرسون استخراج شده از شکل موج های مربوط به ۲۶۵۰ زلزله­ی ثبت شده توسط لرزه­نگاشت­های مرکز لرزه­نگاری کشوری وابسته به موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، پژوهشگاه بین­المللی زلزله­شناسی مهندسی زلزله و شبکه­­های موقت دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه زنجان، رابطه کاهندگی برای بزرگای محلی برای کل ایران به صورت زیر محاسبه شده است: که در این رابطه­  فاصله کانونی بر حسب کیلومتر و  بیشینه دامنه­ جابه جایی موج برشی برحسب میلی­متر است. داده­­های استفاده شده برای محاسبه­ رابطه بالا مربوط به زلزله­های با فواصل کانونی ۱۰ الی ۸۰۰ کیلومتری است و در نتیجه رابطه محاسبه شده برای فواصل کانونی مساوی و کمتر از ۸۰۰ کیلومتر معتبر است. در رابطه­ کاهندگی محاسبه شده، پارامتر پخش هندسی بیشتر از مقدار ارائه شده توسط رابطه هاتون و بور [۱] است که پخش فوق کروی جبهه موج در فواصل نزدیک را نشان می­دهد. در صورت عدم استفاده از داده­های با فاصله کانونی کمتر از ۶۰ کیلومتر، پارامتر پخش هندسی به مقادیر پخش کروی نزدیک می­شود. مقادیر تصحیح ایستگاهی در محدوده­ی ۴۴/۰- و ۳۲/۰ است. به طورکلی، برای بیشتر ایستگاه­های واقع در زاگرس، البرز و شمال غرب ایران مقادیر تصحیح ایستگاهی منفی محاسبه شده است که نشان­دهنده­ی تقویت دامنه امواج برشی و برای بیشتر ایستگاه­های ایران مرکزی و شمال شرق ایران تصحیح ایستگاهی مثبت به دست آمده است. رابطه­ی کاهندگی به دست آمده برای ایران به طور قابل توجهی در فواصل نزدیک کانونی بزرگای متفاوتی از روابط مورد استفاده در مراکز زلزله­نگاری ایران می­دهد. با توجه به گسترش شبکه­های لرزه­نگاری ایران و افزایش ثبت زلزله­ها در فواصل نزدیک کانونی، پیشنهاد می­شود از رابطه­ی محاسبه شده در این مطالعه برای تخمین بزرگای محلی در ایران استفاده شود.

کلیدواژه ها:

بزرگای محلی ، منحنی کاهندگی ، تصحیح ایستگاهی ، فلات ایران ، زاگرس