چگونگی تعامل دافوس دانشگاه علوم انتظامی با مراکز علمی پژوهشی و ارائه راهکارهای بهینه

هدف این تحقیق بررسی وضعیت موجود، ترسیم وضعیت مطلوب تعامل علمی دافوس دانشگاه علوم انتظامی با مراکز علمی پژوهشی و همچنین شناسایی فرآیند چگونگی تعامل مورد نیاز به منظور ارائه راهکارهای بهینه ارتقاء و بهبود فعالیت های تعاملی علمی پژوهشی دافوس دانشگاه علوم انتظامی است. این تحقیق از لحاظ ماهیت کاربردی است و به روش توصیفی - پیمایشی انجام شده است. در این تحقیق سعی شده است ضمن ارائه سبک های مختلف همکاری، ارتباطات و تعامل علمی به خصوص روابط بین سازمانی و ارزیابی وضعیت موجود دافوس، از طریق توزیع پرسشنامه محقق ساخته و استفاده از نظرات تخصصی کارشناسان و مدیران آموزشی و پژوهشی رده های مختلف دافوس، دانشگاه و ناجا روش های مختلف تعاملی علمی دانشگاه ها، موسسات و مراکز علمی پژوهشی ارزیابی و راهکارهای بهینه ای برای ارتقاء و بهبود (نیل به وضع مطلوب) تعامل علمی دافوس دانشگاه علوم انتظامی، با مراکز علمی پژوهشی در قلمروهای موصوف ارائه گردد. راهکار محوری این تحقیق این است که باید با ایجاد فضای مساعد ؛ فرهنگ سازی مناسب جهت ارتقاء سطح تعامل به خصوص در زمینه های علمی آموزشی و پژوهشی و استفاده از تئوری های مختلف مدیریتی و سایر سازوکار تعاملی به سمت رشد و تعالی سازمانی و فردی حرکت نماییم و دافوس دانشگاه علوم انتظامی را به وضعیت مطلوب خود که یک سازمان یادگیرنده می باشد، رهنمون سازیم.

کلیدواژه ها:

تعامل دانشگاه با مراکز علمی-پژوهشی ، سازمان یادگیرنده ، سبک های همکاری ، مدیریت مشارکتی ، ارتباطات بین سازمانی